ბარგი წამოიღე, წავიდეთ. ოცნებები თავისით არ ხდება. !
გამოსალმების ჟამი..მთები მდუმარედ აყუდებულან ცამდის.. ღრუბლები თავიაანთ მრისხანებას წარღვნით გამოხატავენ.. ზღვაც ღრიალებს.. შეწუხებული ვუმზერ და ვფიქრდები.. რა იშვიათად ვაცნობიერებთ, რომ ყველაფერი არაჩვეულებრივი აქვეა, ჩვენ გარშემო, რომ სასწაულები ჩვენ თვალწინ ხდება.
სიყვარულის ყველა ამბავი ერთმანეთს ჰგავს...უბრალოდ არ გვესმის უმთავრესი - რომელ კარსაც გავუღებთ მას, იმ კარით შემოვა ჩვენთან... სიყვარულში წესები არ არსებობს.. იქ ყველაფერს გული განაგებს.. მხოლოდ გულით მიღებული გადაწყვეტილებებია მნიშვნელოვანი და საჭირო..ცრემლების ღვრით ვამტკიცებთ, რომ "ეს სიყვარული არ ღირს ტანჯვად"...და მაინც ვიტანჯებით.. ვიტანჯებით, მაგრამ ამაოდ...ზამთრის სიცივე ლოყებზე დადენილ ცრემლების სიმხურვალეს მაგრძნობინებს..ეს ცრემლები ჩემ თვალწინ მორბენალ ყინულოვან ტალღებს ერწყმის..გულიდან შორს მიაქანებს..საერთოდ იმიოტმ ვწერ რომ მარტოობა მოგონებად ვაქციო..საკუთარი თავს მოვუყვე რაც გადამხდა..მერე კი მდინარის ტალღებს გავატანო..ნეტავ ტალღებმა შორს გადაიტანონ მათში შერეული ჩემი ცრემლები.. რომ სიყვარული დამავიწყდეს.. "ან მე უგუნურს რად მწამდა ბედისა დაუსრულება" ? .. დავრჩი სრულიად მარტო..მშვიდობით !!