'ძ'ევაჩკი  ^_^

როგორ მიხარია რაღაცნაირად, რომ ცდილობთ აღადგინოთ საიტი.

მეც მინდა, რომ რაღაც წვლილი შევიტანო და ადრინდელივით დღეში 2-3_ს თუ აღარ დავდებ, კვირაში 3_ც რომ დავდო ეგეც რამე იქნება.

გადავწყვიტე თავიდანვე ჩემი აწ მოხსენიებული 'დეპრესიული' ჩანახატები არ დამედო და ლაითად შემოვიფარგლები.

თუმც მათ ვისაც აინტერესებს, დავუდებ პატარა ნაწილს 'ენდ'_ში.

♥

დღესაც წვიმს.. დაორთქლილ მინაზე კვლავ შენი სახელი მოვხატე…

მიედინება დარდიანად დღეთა დინება…მოდი ალკოჰოლს დავაბრალოთ ეს ღამეც ბარემ…ისევ დაორთქლილი მინების იმედზე ვრჩები…

ახლა მეზიზღება ყველა ნოსტალგია…

დუმს ტელეფონიც.

ამ დუმილში შენი ფარული ზიზღი იწყება…

ირევა ფიქრები. 

ხმაური.

ვმშვიდდები.

- ზოგი ხმაური სიმშვიდეა. 

- მაინც რომელი? 

- ყველაზე აუტანელი.

- მელანქოლია მაშინ გერევა როცა ცხოვრებაზე, სიცოცხლეზე ფიქრობ.

- ახლა ყველა ადამიანი მოთხრობა მგონია და ყოველ მათგანს სათაურს ვუძებნი.

- ჩემი აქ მოსვლის მიზეზი? მისია?

- შენ რომ უკვდავგყო. საკმარისია?

- ალბათ მოგონებებთან ერთად დავრჩები. ფოთოლცვენიდან – ფოთოლცვენამდე.

- იქნებ დაბრუნდე.

- მოვალ.

- წვიმა რომ მოვა, ცაა ცარიელი.!

- მოდი გეხვეწები, ასე ბანალურად. 

- როდესაც სულ ყველას სძინავს.

- მოდი, თორემ სისხლი დადის ვარაუდით. 

- იქნებ…

დღესაც წვიმს…და ისევ მარტო ვარ…ადრე როგორ მახსოსვ წვიმა მამშვიდებდა…ვერასდროს ვერ შევცვლი მოსახდენს…

ახლა ისე მინდა მარტო ხეტიალი.

ახლა ისე მინდა როგორც არასოდეს.