ბავშვებო პირველ რიგში უღრმესი მადლობა რომ აკომენტარებთ <33 თქვენგან დიდ მხარდაჭერას ვგრძნობ და სტიმულსაც მაძლევთ <33 უღრმესი მადლობა
მიხარია მოთხრობა რომ მოგწონთ <33
თავი 3
უკვე საღამოს 7 საათი იყო სახლში რომ მივედი... ეგრევე ოთახში ავედი ლეპტოპი გავხსენი და tumblr-ზე შევძვერიი.. ყველაფერი რომ გადავჩხრიკეე მერე თვითერზეც შევიჭყიტე... ჩემი მყუდროება ისევს ესემესმა დაარღვია
სმს: მინდა ხვალ ერთად ვივახშმოთ!! რონი ვარ
მე: ასე მბრძანებლურად რატომ?? მე არ მინდა
გავაგზავნე წერილი
ფიქრები: ჰმმ თავის თავში დაჯერებული იდიოტი... რამდენიმე წამში მესიჯი ისევ მომივიდა
სმს: შენ უკვე აღარ გეკითხები... ხვალ გამოგივლი..
თავში გამიელვა ემას ყველა ნათქვამმა 'ბნელი' წარსულიი''''' შემეშინდა... უბრალოდ შეწინააღმდეგებას აზრი არ ქონდა.. რა ვქნა?? ო ღმერთოო მახეში გავები... ეს იყო ჩემი ფიქრები რეალობაში ისევ ემამ გამომაფხიზლა კიდევ ფანჯრიდან გადმოფოფხდა
მე: ემა მაგ ჩვევას ოდესმე მოიშორებ??
ემა: ვერა.... რა ხდება, რა სახე გაქვს?
მე: კარგი არაფერი (თავი ჩავხარე)
ემა: რა მოხდა მარიი? ოო ღმერთო ოღონდ ის არა რასაც მე ვფიქრობ
ემა: არა უბრალოდ გაფრთხილებ... დღეს აქ შენთან დავრჩები რა
მე: კარგი თორემ არა მგონია ღამე მოვახერხო დაძინება
დილით ადრე გამეღვიძა ვფიქრობდიი საშინელლლ დღეზე ოო რა იქნება 'ის' რომ არ მოვიდეს??
შხაპი მივიღე როცა გამოვედი მესიჯი დამხვდა ..რონისგან იყო
სმს: საღამოს 7 -ზე გამოგივლი... მოემზადე ლამაზო
ეხლა რა ვქნა მე? ნეტავი შემეძლოს მისთვის ადგილის მიჩენა!!! ნურაფრის იმედი ნუ ექნება!!! ნურაფრის!! იდიოტი... როგორ მეზიზღება
მთელი დღე დავბოდიალობდი.... დადგა საშინელი 7 საათი და მანქანის ხმაც გაისმა კარზე ზარია...
დიდი შიშით მივედი და კარი გამოვაღე.. ის იყო
ისეთი სიმპატიური ყველაფრის მიუხედავად ისეთი რონი არასდროს არ მყავდა ნანახი...
რონი: მორჩი შეთვალიერებას?? (გაიცინა)
მე: რონი ეს პირველი და უკანასკნელია!!
რონი: ვნახოთ (თვალი ჩამიკრა) აბა წავედით?
არაფერი მითქვამს უბრალოდ ჩავჯექით მანქანაში მთელი გზა ხმა რავის ამოგვიღია.. ნეტავი სად მივყავარ?? ამის კითხვაც კი მაშინებდა ამიტომ დუმილი ვარჩიე..
1 საათში უკვე რაღაც საოცარ რესტორანში ვიყავით.... იქაუვრობაა ისეთი ლამაზი იყოო... მმმმ სურნელი ტრიალებდა... ჩვენ რონის დამსახურებით ცალკე დავსხედით... გამიკვირდა უხეშობას სულ არ იჩენდა მშვიდაად იჯდა და მიყურებდა
ბოლოს 'ოფიციანტს' დაუძახა
ოფიციანტი: რას ინებებთ?
მართალი რომ გითხრათ მე სულ არ მქონდა მადა... ამიტომ ისევ რონიმ შეუკვეთა წითელი ღვინო შემწვარი წიწილა საწებლით... დესერტად კი მარწყვისა და შოკოლადის ნამცხვარი აირჩია...
არაფრისთვის არ მიკარებია პირი... რონის ცოტა სიბრაზე დაეტყო
მე: ამისთვის შენი ნების დართვა არ მჭირდება!! არ მშია
რონი: ნუ მაიძულებ უხეშად გელაპარაკო .. ისევ მშვიდი სახე მიიღო
ფიქრები: ეს იდიოტიი ბედაავს დაა მიბრძანეებს??? აამაზრზენიაა....
რეონის ფიქრები: ჯიუტი გოგოა მაგრამ მოვარჯულებ...
რონი: მარიი რამე შეჭამე!
მე: წიწილის პატარა ნაჭერი ისე შევჭამე რომ რონისთვის თავლი არ მომიცილებიაა ზიზღით ვუყურებდი.... როგორღაც გავიდა დრო მიმტანმა ყვეალფერი აალაგა..
რონიმ ანგარიში გადაიხადა წასვლას ვაპირებდი მანქნისკენ მაგრამ მაჯაში ხელი ჩამავლო
რონი: მოიცადე ლამაზო ვიცეკვოთ )
მე: ცეკვა არ მიყვარს
რონი: შეგაყვარებ :))
საცეკვაო ადგილას გამიწვია ერთი ხელი წელზე მომხვია მეორეთი ჩემი ხელი თვის მხარზე დამადებინა... როცა მეორე ხელიც გაითავისუფლა ისიც წელზე შემომხვია ახლოს მიმიზიდა.. თავს ვარიდებდი მაგარმ არ შემეძლო მისი მკლავებიდან თავის დახსნა, ლოყები მიწითლდებოდა როცა მის მზერას ვამჩნევდი.. მას კი მოსწონდა ეს.... იმდენად ახლოს მიმიზიდა რომ მის სუნთქვას ვგრძნობდი... საკმარისი იყო მისი ერთი შეხება რ ომ უკვე ვდნებოდი... ოო ღმერთო თან მძულს და ან მიყვარს??? ეს რაა გრძნობაა? მითხარით ვინმემ...