თავი 15
სავადმყოფოში....... ბოლთას ვცემდი, თვალები ჩასიებული მქონდა..... ღმერთო რა მოხდა?
******
გავიდა 1 2 3 საათი ექიმი არსად არ ჩანს.... მე კი რამისაა გამაგიჟოს ამ გაურკვევლობამ..... ჩემი საყვარელი ადამიანის ბედი წყდებოდა, ისიც კი არ უთქვამთ რა მოხდა... ან როგორ არის
დაღლილ დაქანცული კედელთან მივჩოჩდი და ჩამოვსრიალდი..... ყველანაირად ვიტანჯებოდი სულიერადაც და ფიზიკურადაც
ვგრძნობდი რომ სადაც იყო გული შეწყვეტდა..... მუშაობას... სასოწარკვეთილებაში ჩავვარდი.. არ ვიცი როგორ არის... არც ადამიანი მყავს რომელიც მანუგეშებს....
ექიმი გამოვიდა... მივვარდი მას.... და კითხვები დავაყარე.. თან ცოტაოდენი იმედი მაინც მქონდა შემორჩენილი იმისდა მიუხედავად რომ ექიმს დაღვრემილი სახე ჰქონდა...
ოო ღმერთო ხომ შეიძლება რომ ექიმს უბრალოდ ჩემი გახარება უნდა და თვიდან დაღვრემილი სახით მიყურებს იმის გამო რომ არ შეიმჩნიოს და მერე მეტყვის რომ ყველაფერი კარგადაა -თავს ასე ვიმშვიიდებდი
მე: ექიმო თქვიიით!! როგორ არის რონიიი
ექიმი: .... იგი მძიმედ დაშავდა ავარიის შედეგად -თავი ჩაღუნა... დიდი ტრამვები აქვს.............
მე: ექიმოოოოოო როგორ არის!!! -პანიკამ მომიცვა
ექიმი: ჩვენ მართლა ყველანაირად ვეცადეთ...
მე: ანუუუ ი......ს ხმა ამიკანკალდა თვალიდან ცრემლი გადმომიგორდა
ექიმი: ძალიან ცუდადაა.... დამშვიიდით ცოცხალია თუმცა
მე: ექიმოო ნუ მტანჯავთ ( მითხარიით გთხოოოვთ -უკვე ვეღრ შევიკავე ცრემლები
ექიმი: კომაშია
თქვა ეს და ყველაფერი სრულმა სიბნელემ მოიცვა.....
მეორე დღეს
თვალები გავახილე დავინახე დედაჩემი რომელსაც სავარძელში ჩასძინებოდა... მოვათვალიერე აქაუვრობა, მეუცხოვა
ტვინში ამომიტივტივდა ყველაფერი
ტირილი მოვრთე... ამაზე დედაჩემმა გამოიფხიზლა
მე: დედააააა - რონიი სად არიიიის? -ყვირილი დავიწყე
დედა: მარიი დამშვიიდიი გთხოვ -მანაც ვეღარ შეიკავა ცრემლები
მე: დედააააა -უფრო მეტად დავიწყე ყვირილი მიშვეეელეე.... რონიიიიიიი -ვტიროდი
ჩემს ყვირილზე ექიმები შემოვარდნენ ამაზე საერთოდ გავგიჟდი.. ჩემს გაშველებას ცდილობდნენ.. მე კი ვყვიროდი და თან წამოდგომას ვცდილობდი
მერე კი ისევ სინელე
*******
სიტუაცია ექიმთან და დედასთან
დედა: ექიმო გთხოვთ.... რამე მოიმოქმედეთ.. მარის ყოველთვის ასე დამამშვიდებლებით ვერ დაამშვიდებთ -ტირილით ვუთხარი
ექიმი: მისის ნინა ვერაფრით დავეხმარებით... ჩვენ უძლურები ვართ, მხოლოდ სასწაულის იმედზე ვართ
დედა: მარის რაღ ეშველება?
ექიმი: მოუწვეს შეგუება...მართლა ძალიან ვწუხვარ
******
მარისთნ
გაშეშებული ვიწექი და ერთ წერტილს მივჩერებოდი.... რონი ჩემი ბიჭიი... არ შემიძლია მისი დახმარება, ცრემლი ჩამოგორდა
ადამიანი რომელიც ჩემს ცხოვრებას აზრს აძლევს... არ მინდა მის გარეშე ცხოვრება, სიკვდილიიიი მინდა!!!
ოთახში დედა შემოვიდა, მისთვის არც კი შემიხედავს
დედა: მარი საყვარელო რონი კარგად იქნება
მე: ის ვერ იქნება კარგად/1!!! გესმის რა თქვა ექიმმა??? ძალიან ცუდაადააა არ მინდა სიცოცხლე მის გარეშე!!! მომკალიიით
დედა: მარია ასე ნუ ამბობ -ტირილით გთხოოვ
მე: დამტოვე მარტო -ისე ვუთხარი ეს რომ მისთვის არც კი შემიხედავს ისევ ერთ წერტილს მივჩერებოდი...
ერთადერთი წამალი ეხლა ჩემთვის იყო -სიკვდილი