თავი 20
მთელი სხეული შიშმა მოიცვა.....
ტეი მამშვიდებდა.... მაგრამ ამაოდ.... ვიჯექი და სულ ცუდზე ვფიქრობდი... ან რატომ უნდა მეფიქრა კარგზე? ღმერთო ჩემო ყველაფერ უბედურებას და ტკივილს რატომ ვიზიდავ მე?
ერთიანად ვკანკალებდი... მაგრამ როდესაც ფანჯარაში გავიხედე.... მინი ინფაქტი სწორედ მაშინ მივიღე....
დავინახე როგორ დაარტყა ფეხი ვიღაცამ ჩემი სახლის კარებს..... ჯეკი იყო....
ასე უცებ როგორ მომაგნო? ჩემი ნერვიულობა პიკს აღწევდა... ტეი კი... მშვიდად ყოველგვარი აღელვების გარეშე აკვირდებოდა.. ჯეკის ქცევებს..
მე მხოლოდ ჯეკის ამაზრზენი ყვირილი მესმოდა.. ჩემს სახელს ყვიროდა...
მე: ტტ..ე.........ი -ხმა ამიკანკალდა... სუნთქვა გამიხშირდა.... -გთ......ხ..ო..ვ დამე...ხ.მარ.ე
თვალიდან ცრემლი ჩმომივარდა
ტეი; ჩემს ოთახში ადი და კარადაში დაიმალე!!! -მხოლოდ ეს გავიგონე... მთელი სისწრაფით ავვარდი ოთახში
კარადაში დავიმალე... ერთიანად ვცახცახებდი.......
სიტუაცია ტეისთან
ჯეკი გამწარებული შემოვარდა ჩემთან....... მომვარდა და ხელები დამიჭირაა
ჯეკი: სად არის? -თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა
მე: საიდან უნდა ვიცოდე?
ჯეკი: ვიცი რომ აქ არის!!!! -დამიყვირა..... ნუ ჩაერევი ჩვენს ურთიერთობაში!!!!!
მე: არ....ც ვ...ე..რე..ვი -ხმა ამიკანკალდა
ჯეკი: უკანასკნელად გიმეორებ სად არის? -იცოდე ცუდ ხერხს მივმართავ!!!!
მე: გეფიცები არ ვიცი..
ჯეკი საერთოდ გაშმაგდა.... ვიღაცეებს დაუძახა.... ისინიც მთელი სისწრაფით შემოვიდნენ
ჯეკმა მათ მიმართა
- სახლი გაჩხრიკეთ!!!
ახლა ვეღარაფერს ვიზამდიი... ან რა უნდა მექნა ჯეკს წინააღმდეგობას ვერ გავუწევდი.....
ხმამაღლა დავუწყე მარის ყვირილი: მარიიი გაიქეციიი!!!!!!!!
ეს იყო მისი გადარჩენის ერთადერთი შანსი....
ჯჯეკკი მთელი სისწრაფით ავარდა კიბეეებზე... მე მას გადავეღობე და სანაცვლოდ სილა გამარტყა
მე: ნაბიჭვაროოო.... -ერთი ამის მიძახება შევძელი
ჯეკი ამაზე საერთოდ გამწარდა... ძუკნა მომაძახა და მაღლა ავარდა
ცოტაოდენი დრო მოვიგე
სიტუაცია მარისთან
ტეის ყვირიი გავიგონე სასწრაფოდ გამოვვარდი და ფანჯრიდან გადავძვერი... სახურავებს ნელა მაგრამ ამავდროულად სწრაფად გავუყევი... დიდი სიფრთხილით გადავხტი იქიდან...
მაღლა ავიხედე მხოლოდ ჯეკის განრისხებული სახე დავინახე.... უკან მოუხედავად გავიქეციიი...
გზადაგზა ცრემლებს ვიშორებდი.....
არ ვიცოდი სად მივრბოდი...... მთელი სისწრაფით გავიქქეცი და რაღაც უზარმაზარ ეზოში დავიმალე.... ნაჩვრეტიდან გავიხედე... ჯეკი არსად ჩანდა... ცოტა დავმშვიდდი.....
მაგრამ სიმშვიდე მალევე გამიქრა როდესაც უკნიდან სუნთქვის ხმა გავიგონე.... ნელი მოძრაობით თავი შევატრიალე...
ეს იყო დიდი ძაღლი პირიდან დორბლი სდიოდა... საკმაოდ კარგად ჩანდა მისი ასევე დიდი კბილები...
ისევ წინ შევატრიალე თავი,ისევ ნელა .... მერე კი მთელი სისწრაფით გადავძვერი ღობიდან არ მინდოდა კივილი მომერთო.. ძაღლების ძალიან მეშინოდა თან ასეთების,,,, პირზე ხელი ავიფარე თავს ვერ ვაკონტროლებდი ... უკან მხოლოდ ძაღლის ამაზრზენი ყეფა მესმოდა...
რატომ გაგიჟდა ყველა ერთდროულად?... კიდევ კარგი რომ ძაღლმა ვერ შეძლო იქიდან გამოქცევა თორემ აქ კი ნამდვილად დამერხეოდა
ისევ გავრბოდი..... იმდენი ვირბინე დღეს რომ ალბათ მთელს კილოგრამებს დავკარგავდი......
ბოლოს უკვე სუნთქვა ძალიან რომ გამიხშირდა და გული რომ ამიჩქარდა... შევჩერდი შუა გზაზე... დავიხარე მუცელზე ხელები მოვიკიდე და სწრაფად შევსუნთქე მთელი ჰაერი... ყველაფერს ვინაზღაურებდი......
ოღონდ ეს არა!!! ამის დედაც!!!
ჯეკი დავინახე... მომდევდა.....
ისევ გავიქეცი..... ჯეკი მეწეოდა ყოველ წუთას..... რადგან მე აღარ შემეძლო სირბილი.....
ყველაფერი მტკიოდაა... ტემპს ნელ-ნელა ვანელებდი... ჩემი თავი მეთვითონვე ჩვაგდე მახეში!!!
ჯეკი მომიახლოვდა... ხელი ჩამავლო მაჯაში, მაგრად მომიჭირა.. ამაზე ოხვრა ამოვუშვი პირიდან
მე: გამიშვი იდოტო!!!! დამანებე თავი... მომშორდიიი
მიშველეეეეეეეეეეეთ ყვირილი დავიწყე ჯეკმა ხელი ამაფარა პირზე
ჯეკი: როგორ გაბედე? -ღრიალი დაიწყო
-ასე არასდროს არცერთი გოგო არ მოქცეულა ჩემთან!!! გგონია გაგივა? ახლავე მოგარჯულებ!!!
ჯეკმა 'წამათრია' სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით.. ფეხებით ვებღაუჭებოდი მიწას ხელებს ვიქნევდი.... ვცდილობდი გაქცევას მაგრამ ამაოდ... მას ძალა ქონდა ჩემგან განსხვავებით... მე სულ ძალა გამოცლილი ვიყავი მიკვირდა ფეხზე დგომას როგორ შემეძლო საერთოდ
თვალები დასიებული მქონდა ამდენი ტირილისგან... ჯეკს საერთოდ არ ვეცოდებოდი.....
-მოულოდნელი კითხვები გამიჩნდა... სად მივყავარ? რას აკეთებს??
ყველაფერი ერთად ამომიტივტივდა.... გული ცუდს გრძნობდა... სხეული შიგნიდან მიხურდა... სული მეხრუკებოდაა...
ისევ იმ ძაღლს დავეგლიჯე ის მერჩივნა ამის ბინძური ხელების შეხებას.....
ჯეკმა უფრო ამგფრად მომიჭირა ხელებზე ყვირილის ძალა აღარ მქონდა... ამიტომ არც კი უცდია პირზე ხელის აფარება.... ვსლუკუნებდი
ტირილი აღარ შემეძლო.. ან როგორ უნდა შემძლებოდა?? რაც კი შემეძლო ვიტირე.. ცრემლებისგან სულ დავიცალე
გზაზე გადავყავდით როცა ვიღაც შეგვეჯახა..... ოღონდ სხვა აგებით.... ალაბათ დამინახა და მიხვდა რაც ხდებოდა....
არ ჩანდა მისი სახე თავზე კაპიშონი ეხურა..... ჯეკს სახე ნელ-ნელა ჩამოეღვინთა...
მაშინ დაიწყო რაც დაიწყო.... ვგრძნობდი რომ მალე მოვკვდებოდი!
ბავშებო მინიმუმ 12 კომენტარი დაახვედრეთ რა :((