ბავშვებო მუსიკას სპეციალურად არ გიდებთ... მინდა კარგად გაიგოთ შინაარსი
თავი 21
ჯეკს სახე სულ შეეცვალა იმ ვიღაცის დანახვაზე... შეეეშინდა... მაგრამ შიში რას დააკლებდა.. ხელი ჩამავლო და უხეშად მიმწია უკან, არ ვიცოდი ის 'კაპიშონიანი' თუ მხედავდა.... მე კი დანამდვილებით ვიცი რომ ვერ ვხედავდი მის ვერცერთ წერტილს...
ჯეკმა ლაპარაკი დაიწყო...
ჯეკი: რაო.... რა გინდა?
ის დუმდა
ჯეკი: ნუ გადამეღობები თორემ ინანებ.... ეს გოგო ჩემია!!
'კაპიშონიანი' აშკარად დაიძაბა... ხელები მომუშტა ხმის ამოღებას არ ჩქარობდა
ჯეკი: ძალიან ხარ დარწმუნებული შენს თვში - უხეშად და ამავდროულად ცინიკურად ჩაიცინა
ბოლოს იმანაც გაბედა ხმის ამოღება
ის: გოგონა გაუშვი!
სხეული ამიხურდა ყველა გრძნობა ერთმანეთში აიხლართა.... ობობის ქსელი წარმოქმნა და მასში გავიჭედე... ეს იყო რაღც არაამქვეყნიური ხმა რომელსაც უკვე დიდი ხნის განმავლობაში ვეძებდი მილიონ ხმას შორის.... ამდენი ხნის შემდეგ იგი გაჟღერდა მაგრამ საიდან მეცნობოდა?
ავკანკალდი კრუნჩხვებში ჩავვარდებოდი სადაც იყო... ყველა კუნთი გამეთიშა.... ძალა აღარ მქონდა შერჩენელი..... ფეხებში ვიკეცებოდი... რაღაც გრძნობა მკლავდა!!
ჯეკი: მაცინებ..... - ჯეკმა ტუჩზე იკბინა... მერე ხელი უხეშად მომისვა სახეზე... არ შემეძლო მისი შეჩერება ძალა აღარ მქონდა... ძლივს ვიყურებოდი... ყველაფერი ბუნდოვნად ჩანდა
'კაპიშონიანი' ამან გააცოფა...ჯეკისკენ წამოვიდა კისერ მოღერებული.... ჯეკმა ხელი მკრა და უკან გამწია.... რამდენიმე წუთში ჯეკი უკვე ძირს ეგდო... ოხრავდა და თან ცხვირიდან წამოსულ სისხლს იწმენდდა მკლავით...
ის: სულ ეს შეგიძლია -ცინიკურად.... გოგონებს ამით აწონებ თავს? -ჩაიცინა
რატომღაც მისმა სიტყვებმა ღიმილი მომგვარეს...
ჯეკი არ ნებდებოდა, ისევ წამოდგა.... მუშტი მოუქნია კაპიშონიანს..
იმანაც აიცდინა და ახლა უფრო დიდი სიხშირით დაარტყა ჯეკს.... ჯეკი ტრიალებდა იცით როგორ? ბალენირას მოცეკვავესავით ოღონდ უნიჭოდ .... ამდენი ხნის შემდეგ სიცილს ძლივს ვიკავებდი
-გავგიჟდი? თან მიკვირდა მაგრამ ჯეკს რომ შევხედავდი ისევ მეცინებოდა, ამდენი რამ გადავიტანე და ახლა ვიცინი? არა ნამდვილად გავგიჟდი
'კაპიშონიანი' კმაყოფილი იყო თავისი შედეგით...... მისი თავლები მალევე შეეჯახა ჩემსას, მას სახე გაუფითრდა, ანერვიულდა ალბათ ხმა რომ ამოეღო მისი ემოციები დაფარავდნენ მისას.... მე მხოლოდ მის თვალებს ვხედავდი... მწვანე და ამავდროულად ყავისფერ თვალებს... საოცრება იყო... წარსული გამახსენდა, ეს.... ე..ს თვალები სადღაც შემხვედრია.... ოოხ ამის არ მახსოვს... მაგრამ ეს თვასლები დამიანხხავს აქამდეც...
ჯეკი ეგდო ადგომა აღარ შეეძლო.....
'კპიშონიანთან'
ის დავინახე... არა ეს შეუძლებელია... მან არ უნდა მნახოს, ჯეკს უარესად გადაიკიდებს მაგრამ რა ვქნა? აასე მარტო ვერ დავტოვებ
არა მან არ უნდა გაიგოს ჩემი ვინაობა!! დარწმუნებული ვარ ჯეკი სხვა 'ძმაკაცებს' დაუძახებს დასახმარებლად მას მარტო ვერ დავტოვებ რამეს დაუშავებს ეს ნაბი*ვარი.... ჩიხში ვარ!!!
მარისთან
კაპიშონიანი იდგა ისევ მე მიყურებდა მისი თვალები... თითქოს მსოფლიოს ბედზე ბჭობდაო..... შიში იგრძნობოდა მის თვალებში... ნეტავ სად მინახავს აქამდე იფგი? იქნებ წინა ცხოვრებაში.... ან შეიძება უბრალოდ დამთხვევაც არის, რამდენ ბიჭს აქვს მსგავსი თვალები
იგი მიახლოვდებოდა... ხელი ჩამავლო.... ეს ნაცნობი გრძნობა იყო.... ო ღმერთო რატომ ვგრძნობ მასთან თავს ასე? კითხვები მაწუხებდნენ პასუხები კი არსად იყო მან...წინ წამიყვანა
მე: სად მივდივართ?
ის ხმას არ იღებდა... ეს მამწარებდა
მე: ნუთუ რამე მოგივა რომ მითხრა?
წყობიდან გამოვედი
ის: ყოველთვის ასეთი უხეში ხარ? -გაიცინა
ნერვებზე მთხრიდა მისი ასეთი ქცევები... მე სრულიად უცხოს მივყვებოდი
მანქანაში ჩავჯექით ის კი დაიძრა.......
მე: სად მივდივართ? ავნერვიულდი
ის: უსაფრთხო ადგილას მიგიყვან და მერე ჩამოგსვავ იმედია ხიფათს არ გადაეყრები.....
მე: რატომ არ იხდი 'კაპიშონს' ?
ის: უბრალოდ არ მინდა!! -მოკლედ მომიჭრა
მე: სულ დამავიწყდა.... გმადლობ რომ გადამარაჩინე ....
ის: შენ სულ ხიფათს როგორ უნდა იზიდავდე? -გაიცინა
მე: რააა? გამიკვირდა მან საიდან იცის? ეჭვებში ჩავვარდი
ის: უფრო სწორედ უნდა მეთქვა ალბათ იზიდავთქო...... ჯეკთან რომ დაიჭირე საქმე..... მასთან რა გინდა?
მე: მე არაფერი... ის დამსდევს
ის: შენი მარტო დატოვება არ შეიძლება მაგრამ ჩემთანაც ვერ დარჩები! მარტო ვერ დაგტოვებ
მე: არ არის საჭირო შეწუხება.... მე ისევ ლონდონში დავბრუნდები ჩემს ქალაქში... აქაუვრობას მოვშორდები....
ის: ჰოო... მეც მომენატრა ლონდონი
მე: თქვენ იქ ცხოვრობდით?
ის: ჰო, უბრალოდ არ გამიმართლა, აქ მომიწია წამოსვლა
მე: ხო მეც მსგავს მდგომარეობაში ვარ...
'კაპიშონიანმა' გამიგო... ერთმანეთს დიდი ხნის ნაცნობებივით ვესაუბრებოდით.......
მე: ხომ მართლა შენს სახელს არ მეტვი?
ის:მმმე ..... ენა დაება, -მაიკლი მქვია
მე: სასიამოვნოა მაიკლ, ახლაც არ შეიძლება მოიხსნა კაპიშონი?
ის: ჯობია არა....
მალევე კივედით რაღც ადგილას, მაიკლმა მანქნიდან ჩამომსვა
ის: აეროპოტი აქედან ორ ნაბიჯშია.... ჯობს წახვიდე
მე: ხომ მაგრამ მე აქ არაფერი მაქვს არც ფული... არაფერი
მაიკლი: ამის დედაც!! შეიგინა და ფეხი მანქანას დაარტყა...
ის: არაუშავს მე აღარ შეგაწუხებ... -მისი ქცევის შემეშინდა ამიტომ გარიდება გადავწყიტე..
მაიკლი: არა ეს ვერ დაგტოვებ.......
ის: ხომ გითხარი არ არის საჭირო
მაიკლმა ისევ მანქანაში ჩამსვა.... იცით როგორ? მხარზე გადამიკიდა რადგან წინააღმ,დეგობას ვუწევდი... მერე ღვედი გადამიჭირა..
ისევ უცნობ ადგილას გაემართა მანქანა!
ბავშებო შემდეგ თვებში მართლა ხდება რაც ხდება :დდ
აბა დააკომეთ