თავი 23
თვალები გავახილე.... ბუნდოვნად ვხედავდი ვიღც ქალს... რომელიც რაღაცას მიყვიროდა..... ოთახი მოვათვალიერე, აშკარად არ ვიყავი თვითმფრინავში, ნელ-ნელა სილუეტებს უფრო კარგად ვხედავდი, აღარაფერი მახსოვდა თითქოს ჰიპნოზი გამიკეთესო.... აზრზე მოვედი, ეს ქალი სწუარდესა იყო....
სწუარდესა: კარგად ხართ?
მე: რა მოხდა? -თვალები მოჭუტული მქონდა
სწუარდესა: გული წაგივიდათ, იძულებულები ვიყავით თვითმფრინავიდან ჩამოგვეყვანეთ.... იგი უკვე გაფრინდა გადახდილ თანხას დაგიბრუნებენ...
მე: ის.... ი..ს სად არის?
სწუარდესა: ვინ?
მე: ბიჭი, რომელიც აეროპორტში თან მახლდა..
სწუარდესა: ძალიან ინერვიულა თქვენს გამო, იგი სადღაც წავიდა ასე გადმოგვცა შემდეგ რეისს გააყოლეთო... შემდეგი 1 საათში მიფრინავს.
მე: კი მაგრამ ის, მე მისი ნახვა მინდა... არ წავალ იქამდე სანამ არ ვნახავ...
სწუარდესა: ვფიქრობ იმედები გაგიცრუვდებათ, იგი აღარ დაბრუნდება...
მე: ხოდა მე მივალ მასთან!!
სწუარდესა: არა მე ვერ გაგიშვებთ
მე: თქვენ არ გეკითხებით!! მე მასთან უნდა წავიდე უნდა ველაპარაკო!!!
სწუარდესა: ვერ გაგიშებთ!!
მე: ღვთის გულისათვის მომშორდით!! მე მისი ნახვა მინდა თქვენ არ იცით რა ხდება და ასე უდარდელად ამიტომაც ლაპარაკობთ!!!
****
ტაქსში ჩვჯექი, მისამართი არ ვიცოდი ამიტომ სახლი დეტალურად აღვუღწერე, თავიდან იუარა აქ ვერ მიგიყვანთ ძალიან საშიშიაო მაგრამ დიდი ხვეწნა მუდარის შემდეგ მიმიყვანა....
მანქნიდან ჩამოვედი, მძღოლმაც არ დააყოვნა და იმ წამსვე გაუჩინარდა... შესასვლელისკენ გავემართე,
კრი ღია იყო... ვიღაცის ხშირი სუნთქვა მესმოდა... -ალბათ ის არის.... პირველი ეს გავიფიქრე, ან სხვა ვინ უნდა ყოფილიყო?
კარი უფრო გავაღე, ჩვენი თვალები ერთმანეთს კვლავ შეეჯახნენ, იმ წამსვე ხელი აიფარა ხელები სახეზე.... ქვითინი დავიწყე, ეს ის იყო!! ჩემი ბიჭი ჩემი რონი!! სიხარულისგან და გაურკვევლობისგან ტირილი დავიწყე, რონი ადგა და შეტრიალდა ზურგი მაქცია...
რონი: უბრალოდ დაივიწყე რაც ახლა ნახე!! წადი აეროპორტში!!
ის ისეთი შეცვლილი იყო.... ხმა დაბოხებოდა მაგრამ მაინც ვიცანი პირველივე ბგერების გაგონებისთანავე....
მას მივუახლოვდი, უბრალოდ ხელები მოვხვიე მხარზე, თითქოს ამან იმოქმედაო, მაგრამ მალევე მოიშორა... შემოტრიალდა
რონი: მარი უნდა დამივიწყო!! ჩვენ ვერ ვიქნებით ერთად!!
მე: არა რონი შენ ცოცხალი ხარ!! შეენ შენ ნამდვილად ცოცხალი ხარ..... თვალებს ვერ ვუჯერებდი ხელები სახეზე მოვუსვი.... როგორ მინდოდა მისთვის კვლავ მეკოცნა.. ნეტავ იცოდეთ როგორ!!
მაგრამ კითხვები მაწუხებდნენ... რატომ მოიქცა ასე? რატომ დამტანჯა? ალბათ დიდი მიზეზი აქვს თორემ ასე ვერ მომექცეოდა..
მე: რონი... ასე რატომ მოიქეცი?
-ხმის ამოღებას არ ჩქარობდა...
მე: იცი რამდენი რამ გადავიტაანე? თვითმკვლელობაც ვცადე!!! -აქ უკვე ნერვებმა მიმტყუნეს, თვალწინ გადამეშალა ყველაფერი რაც კი მისი 'სიკვდილის' შემდეგ მოხდა... გავმწარდი
-ასე რატომ მომექეცი?
რონი: უბრალოდ ასე იყო საჭირო
მე: საჭიროო? იიცი როგორ ვიტანჯებოდი? შენ... შ..ენ კი აქ უდარდელად იყავი... ნაძირალასავით მოიქეცი!!!
რონი: შენ უბრალოდ არ გესმის.....
მე: ხოო თუმცა როოგორ უნდა მესმოდეს... -ცინიკურად ვუთხარი აღმოჩნდა რომ საერთოდ არ გიცნობ!!
რონი: მე უბრალოდ შენი დაცვა მინდოდა... რატო გადმოხვედი მაინც და მაინც აქ? ნუთი ქალაქები დაილია? აქ რომ არ მოსულიყავი ყველაფერი კარგად იქნებოდა!
მე: ხოო და ნამუსიც არ შეგაწუხებდა!!! ნაძირალა ხარ... შენ გულისთის ამდენი გადავიტანე და აღმოჩნდა რომ სრულიად კარგად ხარ, არ გჭირდები!! ცრემლები ღაპაღუპით წამომივიდა...
რონი: მე უბრალოდ ვალდებული ვიყავი დამეცვი!!!
მე: რისგან??
რონი: შენ არ იცი რა ხდებოდა/...
მე: მერედა მითხარი, თუ ამის ღირსიც არ ვარ?
რონი: ჯუდი..... ახლა კი ჯეკი...
-ჯუდს ჩემი მოკვლა უნდოდა........ ის უბრალოდ გავნებდა თუ ჩემთან იქნებოდი, ჩემთან ერთად მოგკლავდა!!... ამიტომაც გავითამაშე სიკვდილი, შენ ვერც კი წარმოიდგენ როგორ გამიჭირდა შენი მიტოვება... ადამიანის რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს!!
მე: შენ რომ გყვარებოდი ასე არ მოიქცეოდი!!!
რონი: ჯუდს მე მკვდარი ვგონივარ... ახლა აღარაფერს დაგიშავებს... ჯობია ლონდონში დაბრუნდე თორემ აქ უკვე მოგისწრია ხიფათის აკიდება
უბრალოდ უნდა დაივიწყო ყველაფერი რაც ჩვენს შორის მოხდა!!
მე: შეუძლებელს მთხოვ რონი!! მე უბრალოდ შენ გიპოვე... და ახლა მთხოვ დაივიწყეო?
შენი ხმა როგორც კი გავიგონე ეგრევე მივხვდი რომ რაღაც ვერ იყო.... გიცანი მაგრამ თავიდან ემგონა მეჩვენებოდა ან უბრალოდ დამთხვევა იყო... რონი შენ ხარ ჩემი ცხოვრების მიზეზი!!
**************************
რონი: მარი საფრთხეში ვერ ჩაგაგდებ... უნდა წახვიდე ლონდონში... დაივიწყე ყველაფერი დრო გიშველის დამიჯერე!!!
მე: აქედან ცოცხალი თავით არ წავალ...!!! მეორედ აღარ დაგკარგავ!!
რონი: ისევ ისეთი ჯიუტი ხარ -გაიცინა
მე: შენ მასწავლე..... მეც გავუღიმე მინდოდა მომეთაფლა როგორმე...
რონი: არ დაგვიწყებია ადამიანის მოჯადოება შენი ღიმილით... -იევ გაიცინა
მე: მარტო ღიმილით? -ეშმაკურად გავხედე ... სწრაფი მოძრაობით მივუახლოვდი და ვაკოცე....
რონი ვერ მიწევდა წინააღმდეგობას რადგან ჩემი კოცნა უნდოდა... ამას ვგრძნობდი... ამდენი მონატრების შემდეგ ვერ შეძლებდა უარის თქმას..
რონი: მმ... ისევ ისეთი ტკბილი ტუჩები გაქვს...
მე: შენც -ჩავიცინე....
რონიმ ხელები მომხვია მეგონა კოცნას აპირებდა მაგრამ სწრაფად მხარზე 'გადამიკიდა'
მე: ჰეიიიიი რას აკეთებ? დამსვი იდოტო დამსვი!!!
რონი: ყოველთვის ვერ მომაჯადოვებ -გაიცინა... აეროპორტში მივდივართ
მე: არა გთხოოვ... რონი დამსვიი არ წავალ ხელს არ გაგიშვებ.....
რონი: მაგასაც ვნახავთ -ჩაიცინა
მე: რონი აღარ გიყვარვარ?
ხმას არ მცემდა
-მაშინ თვიდან შეგაყვარებ თავს!! -გავიფიქრე