თავი 24
რონიმ მანქანაში ძალით ჩამსვა..... ღვედის გადაჭერაც უნდოდა მაგრამ ვთხოვე ეს არ გაეკეთებინა...
მე: რონი შენ არ გაქვს უფლება ასე მომექცე!! გთხოოვ...... ნუ მაიძულებ წასვლას... მე შენ მიყვარხარ, ყველაზე და ყველაფერზე მეტად....
-არავის არ მეშინია!! რონი გთხოვ
რონი: უბრალოდ ასე უკეთესად იქნება ყველაფერი...
მე: რონი შემომხედე!!! შემომხედე და მითხარი რომ არ გიყვარვარ!!1 უბრალოდ მითხარი და მეც წავალ!!!
რონი ისევ უმოქმედოდ მართავდა მანქანას...
მე: რონი!!!!! -დავუყვირე
მანქანა გაჩერდა, ხელი სახეზე მოვკიდე და შემოვატრიალებინე... თვალებს მარიდებდა
-რონი მითხარი რომ არ გიყვარვარ!!! ტირილი დავიწყე
რონიმ თვალებში შემომხედა... მის თვალებში დიდი ტკივილი იგრძნობოდა..... ასხივებდა ყველაფერს.... მისმა თვალებმა გასცეს იგი....
ასე რამოდენიმე წუთით მხოლოდ ერთმანეთის ყურებით ვტკბებოდით...
ის ყოყმანობდა ანუ ვუყვარვარ!! ისევე როგორც მე!! მასაც ისევე უნდა ჩემი კოცნა როგორც მე...
რონი: ხოოო მიყვარხარ ...... შენ ხარ ჩემი სიცოცხლის მიზეზი !! ხოო დამამარცხე ეს გინდოდა?
მე: გავიცინე - ხოო ეს მინდოდა... რონი უბრალოდ დავივიწყოთ ყველაფერი!! უბრალოდ წავიდეთ სადმე!! მოვშორდეთ აქაურ ტკივილს!
რონი დუმდა....
ეხლა წყდებოდა ჩვენი ბედი.... ან არასდროს ან სამუდამოდ!!
უეცრად რონიმ მარშრუტი შეცვალა... მანქანა მოაბრუნა.... ამ წამიდან გზას საპირისპირო მოძრაობით ვაგრძელებდით....
სიხარულმა შემიპყრო... მე და რონი ისევ ერთდ... ვერც კი წარმოიდგენთ რა ბედნიერს მხდიდა ამ ყველაფრის წარმოდგენა....!!
ახალი ცხოვრება... უფრო საინტერესო, უფრო ტკბილი წუთები......
მთელი გზა ვდუმდით...
რონი მხოლოდ პირდაპირ იყურებოდა... მეც შევხედავდი მას დავხარბდებოდი მისი ყურებით, რაც მის ღიმილს იწვევდა.... ამაზე მეც მიხაროდა...
სახლში მალევე დავბრუნდით...
შესასვლელისენ გავემართეთ
ნეტავი საერთოდ არ მოვსულიყავით...!! იქაუვრობა ისეთი არეული იყო..... სკამები და მაგიდები გადაყირავებული... ყველაფერი ყირაზე იდგა...
პანიკაში ჩავვარდი... ვიცოდი ეს ვისი ნახელავიც იყო..... რონიმ მალევე შეამჩნია ჩემი შიში...
რონი: დამშვიდდი... ამას უბრალოდ შესაშინებლად აკეთებს...
მე: ჯეკი იყო არა?
რონი: ჰოო... აბა სხვა რომელი იზამდა ამას? დამშვიდდი ხომ იცი ვერაფერს იზამს... ლაჩარია
მე: რონი რამე რომ დაგიშავოს?
რონი: შენ ისევ ჩემზე დარდობ -ჩაიცინა... მუდამ ასეთი იყავი..... აქედან უნდა წავიდეთ!! ამ წამსვე
მე: მერედა სად?
რონი: სადმე ოღონდ აქაუვრობას უნდა მოვშორდეთ!!
ისევ მანქანაში ჩვჯექით... ჩემთვის უცნობ გზას გავუყევით... ნელ-ნელა უფრო და უფრო მიმორჩილებდა შიში....
-რონი სად მივდივართ? -ძლივს ამოვიგმინე...
რონი: ლონდონში....
მე: რააა? მაგრამ შენ ხომ ყველა...... სიტყვა გამაწყვეტინა
რონი: ვიცი ყველას მკვდარი ვგონივარ მაგრამ სხვა გზა არ გვაქვს.... ჩვენ სხვა უბანში მივალთ...... აქაუვრობას უნდა მოვშორდეთ ჯეკი რამეს დაგიშავებს.... ვერ გადავიტან შენ ტკივილს!!
4 საათი შეუჩერებლივ არღვევდა ძრავის ხმაური სიმშვიდეს..... ბოლოს უკვე მოსაღამოვდა... აღარ შემეძლო.... შიმშილიც, უძილობაც ყვეალფერი ეხლა შემომაწვა... ძალიან დაღლილი ვიყავი... ვატყობდი რონისაც ეკიდებოდა ქუთუთოებზე ბაგირები....
-რონი გთხოვ აქ სადმე სასტუმროში შევჩერდეთ ერთი დღით.... დასვენება გვჭირდება.... -ძლივს ამოვღერღე
რონუი: ჰოო.. ჯობია დავისვენოთ ხვალ დილით კი გზას გავაგრძელებთ... აქ რამოდენიმე რადიუსში სასტუმროა იქ მივიდეთ...
რონი არ შემცდარა სასტუმროში მალევე მივედით... ნომერი ავიღეთ მოგვიანებით კი დაბლა სასადილოში ჩავედით.....
ოფიციანტი: რას შეუკვეთავთ?
მენიუ საკმაოდ მდიდარი იყო.... ფულიც საკმაოდ გვქონდა ასე რომ შეუზღუდავად.. ვისადილეთ... მერე წითელი ღვინოც დავლიეთ
რონიმ სიგარეტი ამოიღო და გააბოლა...
მე: მოიცა შენ რა ეწევი?
რონი: ხოო... (გააბოლა) ვიცეკვოთ?
იმდენად მოულოდნელად მკითხა რომ ვერც კი გავიაზრე...
რონი: რა იყო უბრალოდ ცეკვა შემოგთავაზე -გაიცინა....
წამოვდეგით... დავიკავეთ საწყისი მდგომარეობა ცენტრში..... ჩაირთი სიმღერაც...
**
სიტყვები სასწრაფოდ გავფანტე ქარში.....
ერთი ორი, ერთი ორი ისევ მარში,
ნოტები თვითონვე იკვლევენ გზას
სიყვარული კვლავ გვახსენებს თავს (ჩემი მორიგი ნაჯღაპნი მოთხრობისთვის :დდ )
სიყვარული ისევ გვიპყრობდა მე და რონის...
რონიმ ყურთან მოიტანა მისი სახე და ჩამჩურჩულა : იცი ის მახსენდება.... ჩვენი პირველი შეხვედრა....
ამ სიტყვებზე უნებურად გამეღიმა..... თბილი მუსიკა, რომანტიული გარემო.... ვნება მეტი რაღა უნდოდა სიყვარულს არ დააყოვნა და ჩვენს გულებში კვლავ ჩაისახა..... დრო გადიოდა ხალხი ცოტავდებოდა... მთვარიანი ღამე უფრო სასიყვარულო გარემოს და განწყობას ქმნიდა.... ვარსკვლავებიც გაუჩინარდნენ ცის კამარიდან , თითქოს ჩვენი სცხვენოდათ.... ახლა მხოლოდ მე და რონი ვიყავით... უკვე ნელდებოდა საცეკვაო მოძრაობები, ახლა მხოლოდ ერთამნეთის კოცნა, ჩახუტეწბა მოფერება გვინდოდა... ამას ორივე ვგრძნობდით...
გულის ცემა ორივეს აჩქარებული გვქონდა... ბახ ბუხ... ეჩახებოდა სხეულს თითქოს იქიდან გამოსვლას ლამობდა.... ორივეს გული გადმოგვივარდა .... მისი ანხევარი ჩემსას შეერწყმა ჩემი კი მისას......
ბავშებო უკვე საცდელი თავია :(( 12 კომი თუ არ ექნება მართლა აღარ გავაგრძელებ :((
აბა რა აზრი აქვს საერთოდ.. ტყუილუბრალოდ ვშრომობ მაინც არ კითხულობთ :((