მუსიკასთნ ერთად :)
თავი 27
თვალები გავახილე..... რაღც თეთრ ოთახში ვიყავი...... რონი სკამზე იჯდა დაღონებული სახით..... ეგრევე მომვარდა... როცა დაინახა რომ გონს ვიყავი მოსული
რონი: მარიიი როგორ ხარ? -მძიმედ სუნთქვადა
მე: რონი რა მოხდა? -გაკვირვებულმა შევხედე
სახლში რომ მოვედი ძირს იწექი, უგონოდ საავადმყოფოში მოგიყვანე
მე: რააა? როგორ... კი მაგრამ მე არაფერი მჭირდა...
რონი: მარი დამშვიდდი პატარავ... ექიმმა ანალიზები აგიღო... 2 წუთში შემოვა...
მე: რონი რა მჭირს?
რონი: არაფერი..! ყველაფერი კარგად იქნება
რონიმ მიმიხუტა...
2 წუთში ექიმი შემოვიდა... ხელში ქაღლდების გროვა ეჭირა.... სათვალის ქვემოდან გვიყურებდა.....
ექიმი: თვქენ ერთად ხართ? -გაიღიმა
მე: დიახ და ექიმო რა ხდება? -შეშინებულმა შევხედე
ექიმი: სანერვიულო არაფერია.... -კვლავ გაიღიმა
რონი: რა სჭირს მარის? -ანერვიულდა რონი
ექიმი: საშიში არაფერია ხომ გითხარით..... უკაცრავად და თქვენ ერთდ იწექით? -კვლავ გაიღიმა
გავწითლდი მის ნათქვამზე.... რონიმ არც კი შეიმჩნია...
რონი: რა ხდება? -მკაცრი ტონით თქვა
ექიმი: გოგონა ორსულად ხართ.... -გაიცინა -გილოცავთ
თქვა ეს და ოთახიდან უსიტყვოდ გავიდა... მე და რონი შოკირებულები ვიყავით..... ერთმანეთს გაშტერებულები ვუყურებდით..... ვერ ვიჯერებდი რომ პატარა გვეყოლებოდა... მამიკოსავით საყვარელი... მალე ჩვენი სახეები ღიმილმა და უდიდესმა სიხარულმა მოიცვა.... რონიმ ყვირილი დაიწყოო
რონი: მეეეეეეეეეე მამააა გავხდებიიიიიიიიიი - მის სიტყვებში ისეთი ბედნიერება იგრძნობოდა
-გესმიის მარიი? ჩვენ პატარა გვეყოლება...
ჩამეხუტა მერე კი მუცელზე მეამბორა...
მე ვერ ვიჯრებდი, მალე ამ ქვეყნად ჩემი ცხოვრების მეორე დიდი მიზეზი მოვიდოდა...
ჩვენ ასე დიდხანს ვიყავით ჩახუტებულები.....
იმის წარმოდგენაც კი მაგიჟებდა როგორი იქნებოდა ჩვენი პატარა...... ბედნიერების ცრემლები წამსკდა....
********
ექიმმა რეკომენდაციები მოგვცა.... შემამზადა ყველაფრისთვის.... გამომიწერა რეცეფტები თუ რა იყო საჭირო იმისთვის რომ ბავშვი ჯანმრთჶლი დაბადებულიყო.... 1 თვის შემდეგ გვიბარებდა კიდევ... თან ბავშვის სქესსაც გავიგებდით.... ყველაფერი მოვამზადეთ და მე და რონი სახლისკენ წავედით...
მთელი გზა ხელი გვქონდა ჩაკიდებული... ბედნიერი თაველბით გავყურებდით ამ სამყაროს რომელიც უფრო ფერადი გახდა ჩვენი პატარას წყალობით.... სახლში შევედით....
რონიმ ხელში ამივანა და დამატრიალა, მერე კი კოცნაც მაჩუქა....
რონი: ცხოვრება სულაც არ ყოფილა დაუნდობელი..... ჯერ შენი თვი მაჩუქა, მალე კიდევ დამასაჩუქრებს...
მე: მეც საკმაოდ დიდი სიურპრიზები მაჩუქა ბედისწერამ... მაგრამ ყველაზე დიდი მაინც შენ ხარ და იქნები <3
-რონი მიყვარხაარ
რონიმ გულში ჩამიკრა... ორივეს გული 3 ჯერ უფრო სწრაფად გვიცემდა....
მე: როონი..... ბავშვს რა დავარქვათ? -გავუღიმე
რონი: არ ვიცი ანგელოზო.... შენ რას ფიქრობ?
მე: მოდი მე გოგოს სახელს ვიტყვი შენ კი ბიჭის სახელი თქვი...
რონი: კარგი -გამიცინა
მე: მე მერედიტი მომწონს..... ქვემოდან ავხედე და ისევ ჩვეხუტე
რონი: კარგი სახელია..... მე კი ნიკოლასი მომწონს...
მე: შევთნხმდით....
-ორივემ გავიცინეთ
რონი: ხოომ მართლა ჩვენ ერთი საკითხი გამოგვეპარა.....-გაიღიმა
მე:რაა? -ინტერესმა მომიცვა
რონი:მოდი დღეს ვისადლოთ სადმე დიდი რესტორანში..... იქ გაიგებ უკეთ -კვლავ გამიღიმა
მე: აუუ რონი ვერ ვითმენ... მითხარიი რააა -გეხვეწქები....
რონი არ მეუბნებოდა პასუხს.... კისერზე ჩამოვეკიდე ხელებით.... და მერე ისევ კოცნა....
რონი: პატარავ... მე გავალ საღომს საქმეებს მოვაგვარებ... შე კი გამოეწყვე -გაიცინა 2 საათში გამოგივლი მზად იყავი....
მე: მოდი ჩემთან -ხელები გავუშალეე ...რონიმაც არ დააყოვნა მოვიდა და მთელი გულით ჩამეხუტა..... მთელი სითბო გადმოასხივა...
რონი: წავედი და ... ჭკვიანად...! -ცდილობდა სერიოზულად ეთქვა მაგრამ გაეცინა როცა ჩემს სახეს შემოხედა
*******
2 საათის შემდეგ...
ვცდილობდი გამომწვევად არ ჩაემცვა.... დაახლოებით ასეთი კაბა ჩვიცვი
ღია ფერის მაკიაჟთან ერთდ.... ფეხის ნაბიჯების ხმა გავიგონე -ალბათ რონია... -გავიფიქრე
ჩანთა ავიღე და კარისაკენ წავედი...... კარები ჩემმა სიმპატიურნმა ბიჭმა შემომიღო..... შავი შარვალ-კოსტუმი ეცვა.... სერიოზული სახით იდგა... ხელში კი თეთრი ვარდების უზარმაზარი თიგული ეჭირა
ერთმანეთი გადავკოცნეთ.... მანქანაში რამდენჯერაც შევხედავდი იმდენჯერ მეცინებოდა.... ეხლა ჩეს გვერდით სულ სხვა პიროვნება იდგა... სერიოზული მამაკაცი, თითქოს ჩემი ორსულობის ამბავმა დაასერიოზულა.... გზა და გზა ამსაც ეღიმებოდა....
ძალიან მალე მივედით რესტორანში... რაღც საოცრება იყო...
ბავშვებო შეიძლება 'ისეთი' ვერ გამომივიდა, მაგჰრამ ძალიან ვჩქარობდი, თნ ამ გამოცდების გამო ტვინი სულ გადამეღლა
მოკლედ ყველა მკითხველმა დააკომოს რა უბრალოდ მაინტერესებს რამდენი მკითხველი ყავს მოთხრობას და ღირს თუ არა მისი გაგრძელება :)
458
1569
4
