არ ვიცი როგორ დავიწყო, მაგრამ სიტყვები რომლებიც მახრჩობს მინდა, ერთხელ და სამუდამოდ, თავიდან ბოლომდე ვთქვა!.. ზოგადად რისთვის შეიქმნა ეს ცხოვრება? იმიტომ, რომ არასდროს არ ვიყოთ იმ დონეზე ბედნიერები, რაც საკმარისი იქნება ჩვენთვის? ყოველთვის რაც გულით გინდა ხდება პირიქით.. უნდა იცოცხლო იმისთვის, რომ იტანჯო.. თვითმკვლელობა ცოდვაა... არა ჩემი აზრით ეს თავისუფლებაა... როდესაც სული თავისუფლდება, იმ უარყოფითი გრძნობებისგან რომლებიც ამ საშინელ დედამიწაზე, სიცოცხლეში გვეუფლება.. სიყვარული ბევრისთვის ვალდებულებაა.. ზოგადად 21 საუკუნეში სიტყვა სიყვარული იმდენად გაიცვითა.. მალე ალბათ ბაზარშიც გაყიდიან ორიოდ გროშად.. მაგრამ თუ შეგიყვარდა აუცილებლად რაღაც დამოკიდებულებები, უშლის ამ სიყვარულს ხელს..ზოგჯერ სიზმარი უფრო კარგია, ვიდრე რეალობა.. ზოგჯერ უბრალოდ ძალიან გინდა დახუჭო თვალები და იყო იმ ადამიანთან ერთად რომლის გარეშეც, უბრალოდ სიცოცხლე არ წარმოგიდგენია.. მაგრამ ასე ჩვენს ნებაზე სადააა..ყველაფერი რაც გვინდა ზოგჯერ ძნელად მიღწევადია ან საერთოდ მიუღწევადი..
მაინც ყველაფერი გვტანჯავს და გვაწამებს... ზოგჯერ გვინად, რომ ვიყვიროთ, ვიკივლოთ, რამე დავლეწოთ ან ვინმე ვცემოთ, რომ განვთავისუფლდეთ იმ საშინელი ტკივილისგან რაც სულს გვიჭამს.. მთლიანად გვანადგურებს და მცირე ნაწილებად შლის ჩვენს პიროვნებას, ჩვენს გულს, სულს და ყველაფერს... არ ვიცი როდის დამთავრდება ეს ტკივილი მაგრამ მე ვცხოვრობ იმედით.. მე მიყვარს ის... მას ვუყვარვარ მე და სწორედ ამით ვარ ძლიერი..სიყვარულს ბოლომდე მანამ ვერ იგრძნობ სანამ არ იგრძნობ თუ როგორ კარგავ შენს საყვარელ ადამიანს, დღითიდღე უფროდაუფრო გენატრება და მის გარეშე სუნთქვაც კი გიჭირს.. როგორც ზემოთ ვთქვი არასდროს არაა ადამიანი საკმარისად ბედნიერი.. შეიძლება ეს ზოგადია და უბრალოდ მე მგონია მარტო ასე მაგრამ მაინც ვაგრძელებ ლაყბობას, თითქოს ჩემი პრიმიტიული აზრი ვინმეს რამეში აინტერესებდეს, მაგრამ ჩემი სათქმელი რაც მახრჩობს მინდა ხმამაღლა ვთქვა!.. რას ნიშნავს „საკმარისი"?! ჩემი აზრით ადამიანებს ეს შეგრძნება დაკარგული გვაქვს.. ბედნიერებაც, სიყვარულიც და სხვა საჭირო რამეები ადამიანისთვის უნდა იყოს საკმარისი არც მეტი და არც ნაკლები... რადგან შემდეგ უფრო ეგოისტები და მომთხოვნები ვხდებით სამყაროს მიმართ.. გვეკუთვნის თუ არა ეს.. ბავშვი ყველაზე გულწრფელი არსებაა რადგან დიდ ადამიანთან შედარებით ბავშვი ადვილად კმაყოფილდება ყველაფრის ნაწილობრივი ახსნა განმარტებით, ხოლო ჩვენ დიდი ადამიანები ყველაფერს დეტალებში ვიკვლევთ..ჩვენ ადამიანები ზღვაში მხოლოდ წყლის მასას ვხედავთ ეს კი იმას იმას ნიშნავს, რომ ჩვენ მას თითქმის ვერ ვხედავთ..სწორედ ამაშია პრობლემა.. ბევრ რამეს რაც გვიყვარს ვაფასებთ ზედაპირულად და არ გვაინტერესებს თუ რა შინარსიისა ეს სხეული.. მე ბუნების სისტემაში ოპოზიციის ფუნქციას ვასრულებ. ყველაფერში მხოლოდ ცუდ მხარეს ვამჩნევ. ქვეყნარ არ არაფერი და არც არავინ არ მომწონს..
რადგან ყველა ერთმანეთის მიბაძვით ისეთი ყალბი, რომ უბრალოდ გული მერევა მათზე... ჩვენ შეიძლება მარტო ყოფნისას ვლაპარაკობთ ხმამაღლა, ეს სიგიჟის ნიშანი არაა.. ეს ღმერთთან საუბარია.. უფალთან რომელიც ყოველთვის შენს გვერდითაა, რომელიც არ დაგტოვებს მასასთან ერთად... და ყველანაირ გასაჭირში შენთან ერთად იქნება... თითქმის ვასრულებ ჩემს სათქმელს ბოლოს კი მინდა ავღწერო ადამიანის არსებობა ის ასეთია: - დასასრულის აუცილებლობა, სწრაფი გადასვლა არსებობიდან არსებობაში, წრთობის ქურის პირდაღებული შესასვლელი, ყოველწამს მოსალოდნელია უფსკრულში გადავარდნა- ასეთია ადამიანის არსებობა!..
აუუ ყველაფერი მართლა ძალიან ძალიან მაგრადაა აღწერილი <33 ყოჩაგ :* არ მინდოდა რო დამთავრებულიყო.. მაგრამ ძამუკას დავეთანხმები და გეტყვი რო მაგ საშინელი გრძნობის გარდა სხვა გრძნობებიც არსებობს და იმასაც მიხედვა უნდა.. სიახლეს რაც შეეხება ძალიან მაგარია <3 სიმგერაც მომეწონა :დ
მწყინს ასეთი პატარა ხარ და უკვე გამოცდილი რომ გაქვს სიმწარე ამ ცხოვრებისა... მართალია ჩვენ ყოველ წამს წუთს ვხედავთ დაცინვას, ტყუილს ტკივილს მაგრამ სიკვდილი გამოსავალი არ არის!! ასე რომ დაანებე ამაზე ფიქრს თავი რაც შეეხება მარტო ყოფნისას საუბარს -მე ამას სხვანაირად ავღწერ..... მე ღმერთს ვესაუბრები მუდამ იმისდამიუხედავად რომ ვიცი არ მიპასუხებს სიახლე მომეწონა,მაგრამ სამყაროს ნუ გააშავებ!! ცოტა კარგი თვალითაც შეხედე... კარგად გაქვს დაწწერილი და გადმოცემული გრძნობები
458
1569
4
