ცრემლებით არ იზომება დარდი...სიბერით არ იზომება დრო... უბრალო...უფერული...დანაწევრებული...ნაწყვეტ...ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ნაჩვენები ცხოვრების გზა...მხოლოდ ნაგლეჯ ნაგლეეჯ დარჩენილი მომავლის იმედი...მარტოდ დარჩენილი ოცნების ღრუბელი...რომელი...რომელიც უიმედოდ დაცურავს ყოველდღე ცის კიდეზე...ესესარის გადმოვარდნას გადაურჩა...მაგრამ მისთვის არც ამას...უფროსწორად აღარც ამას აქვს მნიშვნელობა...მისთვის უკვე დიდი ხანია დაღამდა...