ცოტა მუზა და აი მეც აქ ვარ :)
08:08
დილა.
ვიბრაცია.
- მიყვარხარ !
ნისლი. ნიავი. ფოთლების ჩუმი შრიალი. მუსიკა. ფიქრები. საკუთარი თავი და სხვა არაფერი.
გაქვს რამოდენიმე თავისუფალი წუთი. ყავით ხელში დგები აივნის კიდეზე და ცდილობ იფიქრო რაიმე საჭიროზე. როგორი მარტივია ცხოვრება. ახლა ასე უბრალოდ მიჭირავს ყავა და ვტკბები წუთნახევრით რომელიც როდისღა განმეორდება არც ვიცი.
ფრანგებმა თქვეს : თუ გინდა თქვა "წვიმსო" თქვი "წვიმსო".
ხოდა მეც მინდა "დავტკბე ჩემი წუთნახევრით" და "ვტკბები კიდევაც".
...რაოდენ უაზროა ეს სამყარო მაშინ როდესაც ერთფეროვნებას ესმება დაღი...ცდილობ რაიმეს შეცვლას და მერე თავს ანებებ...ხვდები რომ, ერთადერთი რის გამოც შეიძლება ამ სამყაროში იბრძოლო და იცხოვრო მხოლოდ საკუთარი თავია. ცხოვრების მიზანს კარგავ და მიჰყვები დინებას. გაქვს "წუთნახევრიანი წამოკვრები" იმასთან დაკავშირებით თუ რატომ ხდება ასე , შენ ხომ ძლიერი იყავი? ახლა კი.. ახლა რა? ხარ შენთვის. არავისთვის მნიშვნელოვანი. შენ ხომ ეს გინდოდა? რათქმა უნდა. უბრალოდ ცხდილობ დაიბრუნო ის რაც არასდროს დაგიკარგავს.
პესიმიზმი? არა არანაირად. უბრალოდ საკუთარი ქვეცნობიერის "საშუალო" ხასიათია რომელსაც ყველა მოწყენილობად თვლის.
იცი? შემოდგომა მაინც მიყვარს, მერე რა რომ შენ გადამიყვარდი:).
ერთ დღეს ირჩევ განსატვირთად. დგები. იღებ ყავის ფინჯანს. დგები ფანჯარაში და სრულიად არაფრისმთქმელი თვალებით შე'ჰ'ყურებ სამყაროს. "ბლექ ვეილ ბრაიდსი" შემახსენებს 'ინ ზე ენდს'. და რა მოხდება დასასრულში? ალბათ საშინელი ნოსტალგია გამიჩნდება სამყაროში ყოფნის. ან რატომ ვფიქრობ მომავალზე მე ხომ ჩემი "წუთნახევრით" ვტკბები.
მოჩვენებითი სიმშვიდე. ის "ნაბიჯი" მაღიზიანებს რომ გეჩქარება და ნელა რომ დგავ. მეჩქარება 'თქმა' მაგრამ ჩუმად ვარ.
ესეც "წუთნახევარი" გრძელდება მეტი კი არა !
უკვე მომბეზრდა ესეც! და ეს "მობეზრების 'წუთნახევარი' ხშირად მიდგება საკმაოდ.
იცი? შემოდგომა მაინც მიყვარს. მერე რა რომ შენ გადამიყვარდი:)
| 
458
1569
4
