ბავშვებო შეიძლება ზოგს ძალიან სერიოზული და მოსაწყენი მოთხრობა ეგონოს , მაგრამ მე ვაპირებ შემდეგ იმის გაკეთებას რასაც ვერც კი წარმოიდგენთ ...
Chapter XI (დამშვიდობება და გრძნობა რომელსაც ვერ ხვდები)
*ნიკი*
- ემი , ემი გაიღვიძე .. მივდივართ ემიი !! - ვაღვიძებდი თუმცა შედეგი არ ქონდა :/ - ემუშ , ემუშკუშკუნებიი !! გაღვიზე რაა ... ემიი !! - გაიღვიძოს უ"ფ" - ემიიიიიიიიიიიიი !! - ბოლოს დავუყვირე - ჰა , ჰა , რა ? , სად ? რახდება ? - ისეთი შეშინებული და გაკვირვებული სახე ქონდა გადავიხარხარე - ოჰჰ .. ნიკ ... რატომ მაღვიძებ ?! - მითხრა და ცალი წარბი აწია - მივდივართ ... - აა , ხო , ხო მოვდივარ , გადი უნდა ჩავიცვა :) - მითხრა მან - კარგი ... - დავემორჩილე და გამოვედი
*ემილი*
ჩავიცვი და გავედი ,,, - მმმ.....ლამაზო - ვითომ შემაქო ნიკმა მე მას მხარზე ხელი გავკარი და გამოვეცალე .. გადაიხარხარა და უკან გამოგვყვა...
- 5 კილომეტრი ფეხით უნდა ვიაროთ , მთაზე შემდეგ კი მანქანა დაგვხვდება რადგან აქ ჩამოსვლა შეუძლებელია .. - მითხრა ნიკმა - რა ? 5 ? 5 კილომ..მ..მეტრი ? - გაკვირვებულმა ვუთხარი - ხო ხო .... - აუუ ....... !!! - მაშინ ვიყოთ აქ : D - არა , არა მოვდივარ - ვუთხარი და სახე "დავღრიჯე"
ვიარეთ , ვიარეთ , ვიარეთ ...
- აუ ნიკ დავიღალე ... - წამოვიკვნესე მე - მოდი ბეჭებზე შემომაჯექი ... - მითხრა მან და გამიღიმა - არა , გაგიჟდი ? ისედაც დაღლილი ხარ , მიდი , მიდი იარე .... - მოდი ,მოდი ... - გადაიხარხარა - არ დავღლილვარ ... - მითხრაა მხიარულად - ი ა რ ე !!
- არა ხო ? - მითხრა და წარბები აათამაშა - არა ... - ვუთხარი და უკან დავიხიე - კარგი ... -მითხრა და გამომედევნა .. მეც გავიქეცი - აჰაჰაჰაჰჰა , არა ნიკკ !! ვერ დამიჭერ !! - გავრბოდი და თან ვუყვიროდი ... - თვითონ დამნებდები - მითხრა როდესაც მორბოდა და წამიერად თვალი ჩამიკრა როდესაც ის ჩემთან ახლოს იყო უკვე ფეხი რაღაცას წამოვკარი ... სანამ წავიქცევოდი ჩემი ფეხი მას " გამოებლანდა" და როდესაც წავიქეცით ის ჩემს ზემოდან იყო მოქცეული ...
*ნიკი* წავიქეცი ..... ზემოდან დავეცი და ჩემი ტუჩი მის ტუჩს შეხვდა , ეს უბრალო გახახუნება იყო , მაგრამ საოცარი ... ჩამეღიმა , როდესაც მან თავი ამარიდა ... სწრაფად წამოვდექი და ტანსაცმელი დავიფერთხე ... მან ხელი გამომიწოდა რომ წამომეყენებინა .... გამიღიმა და კვლავ გავუდექით გზას ... ხანდახან გავხედავდი კიდევაც ... ჩამეღიმებოდა და ისევ გზას ვადევნებდი თვალყურს ... როგორ იქნა გავიარეთ ეს 5 კილომეტრი ... )) 5 ძალიან ტკბილი თუმცა დამღლელი კილომეტრი ... მაღლობიდან ყველაფერს თვალი მოვავლე .. იმ თუნდაც 1 წუთს რომელიც აქ გავატარე მასთან ერთად .. ვიცი რომ სულელურად ვფიქრობ და რაღაცა მჭირს აშკარად .. მგონი სიცხე მაქვს : // იქაურობას კიდევ ერთხელ მოვავლე თვალი და ემილისკენ გავიხედე ისიც იმავეს აკეთებდა რასაც მე ... ისიც ტკბებოდა ამ ხედით .. შეიძლება იმ მოგონებებით ... არ ვიცი ... :| აშკარად ვერ ვხვდები რა მჭირს როდესაც მას ვხედავ გული მიჩქარდება ... მუცელში რაღაცეები იწყებენ სიარულს ... ლოყებზე ვწითლდები და საშინლად მინდა ჩავეხუტო .... ეს სხვა რამაა ...
*ემილი*
კიდევ ერთხელ გადავხედე ყველაფერს ... გამახსენდა წინა დღეები .. ჯერ დაკარგვა მასთან ერთად , შემდეგ დამეგობრება ახლა კი ... წასვლა ამ ყველაფრიდან შორს .. ის ისეთი კარგი ადამიანია ... მანქანაში ჩავჯექით და გავუყევით ქალაქისკენ მიმავალ გზას ...
პ.ს მაინტერესებს თქვენი აზრი .. თქვენი აზრით რა მოხდება მომავალში ? :))
|