და აი ავედი სახურავზე... გადავიხედე... მადლობა ღმერთს აქდან არ მიწევს გადახტომა...ვწვები ძირს... ვუყურებ ცას... ვფიქრდები... სულელივით მეღიმება... ოოო,აი აქ უკვე ნარვებმა მიმტყუნა ისტერიული სიცილი ამივარდა... ძლივს ვთოკავ თავს... ტელეფონი რეკავს... დაიწყო:One way or another I’m gonna find ya I’m gonna getcha ya getcha ya, getcha ya, getcha ya one way...
არ ავიღებ არ არსებობს... ნეტა ვინაა? უი დედიკო ყოფილა... ეჰ რას ვუკეტებ დედას... კაი მოვრჩი ვსო... აუ რა სისულელეს ვაკეთებ? ნუუ რა ვქნა ! ვერ ვბედავ მაგარმ უნდა გავბედო...თვალებს ვხუჭავ ისევ ზარია... One way or another I’m gonna... ახლა ვინღაა? აუ ცემი ძმა როგორ მიყვარს.. მას მოყვა მამიკო,ბებია,ბაბუა, ანი, ნუცა, მარი (მარსონი)... არააააა უკვე მომბეზრდა! ტელეფონი შორს ვისროლე... აი ახლა კარგია.. სიმშვიდეა... ნეტა რატომ არ ვიმოქმედე აქმდე? მეშინია? კი ნაღდად მეშინია... ტან ძალიან... მორცა მე არ დავეცემი აი ვირებ სამართებელს ჯიბიდან... წკაპ და მორჩება ყველაფერი... დამავწყდება სიმწარე,ტკივილი,სევდა... ვიწყებ მწარე ტირილს და დაუფიქრებლად ვიჭრი ვენებს.. ერთი პატარა მოძრაობით.. მეწვის.. მტკივა... სისხლის მდინარე მოდის... ისევ ვწვები...
პანიკაში ვარ მაგრამ არ ვიმჩნევ... ფაქტიულად სისხლში ვწევარ... ვტირი... ვნანობ... გადამინდა სიკვდილი... მაგარმ ვერ მომართვეს უკვე გვიანაა... ჯობია შევეგუო და მშვიდად მოვკვდე... ვხვდები რომ ბოდვა მეწყება... ცრემლების ზღვა... 

 

ვყვირი,რომ ყველამ მაპატიოს... ღმერტს ხმამაღალ აღსარებას ვაბარებ...ბოლო წუტებია...უკე ვეღარ ვსუნთქავ... მწარედ ვტირი და უბრალოდ... უბრალოდ ვხვდები რა სისულელე გავაკეთე... ეჰ...მაგრამ... მაგარმ ბოლომდე მაინც არ ვნანობ.. ჩემი პატარა ნაწილი მაინც კმაყოფილია... ჯანადაბა!... მემღერება... ამის დედაც ვატირე დავაი ვიმღერებ... ვამბობ და ვიწყებ რაღაც სიმღერისმაგვარს... თან მიხარია... პაპაჩემს შევხვდები...თვალები მეხუჭება... აი სიკვდილის შავი სილუეტიც... მესმის ფეხის ხმა... დედაჩემის განწირული ყვირილი,მწარე ცრემლები და ბოლო მოგონება: ჯანდაბა მიპოვეს!



ბავშვებო სულ ეს იყო :)
უცენზურობისთვის ბოდიშით :)
ასე დაწერა და მე არაფრის შეცვლის უფლება არ მაქ ;)
იმედია მოგეწონათ :)

-MaRsoN