..ისევ ჩემებურად ვბოდავ..ტკივილებს ვწურავ, ვფენ და კვლავ ვიცმევ!...დაქანცული ვარ,სიცოცხლე არ მსურს სრულებით..მე მომწონს მარტო ყოფნის იდეა. მე მომწონს ხშირად მარტო ყოფნა ჩემი ცხოვრების ყველა ასპექტში. მე მომწონს როდესაც თავს მარტო ვგრძნობ, მომწონს როცა რაღაც მჭირდება......)))))))..თუნდაც ტანჯვაა..ან ტკივილი.. უკვე შევეჩვიე, რომ
ტანჯვა ყოველთვის ფიქრით იწყება..))
ტანჯვა + ტკივილი = უსასრულოდ ტკივილით ტანჯვა.
უსასრულობა..ტანჯვა..ტკივილი..
საკუთარ თავთან საუბარი იწყება მაშინ,როცა ოთახში მარტოობა ხდება უცვლელი..
- აიი მეც მოვედი ! [მეორე "მე"]
- მომენატრე ! [მე]
- რამდენიხანია აღარ გვილაპარაკი ! [მეორე "მე"]
- აღარ მაცადეს განმარტოება ! [მე]
- გტკივა? [მეორე "მე"]
- სული მაწუხებს ! და საკუთარი თავი მეცოდება ! [მე]
- ყველაზე საზიზღარი სახეობა სიმხდლისა, ეს არის
საკუთარი თავის შებრალება...!!! [მეორე "მე]
- იცი რას ვგრძნობ? [მე]
- ყველაზე კარგად მე ვიცი რას გრძნობ [მეორე "მე"]
- ქვეყნად უცვლელი მაინც ის არის,რომ ყველაფერი ცვალებადია! [მე]
- უაზრო კაცი აზრს ვერ შეიცვლის [მეორე "მე"]
- თუკი ოდესმე წასვლა მომიხდება,დამპირდი, რომ ჩემზე შენ დაწერ დანარჩენს. [მე]