პინკ ფლოიდი სტუდიას 1975 წლის იანვარში დაუბრუნდა.[128] ალან პარსონსმა ჯგუფთან მუშაობაზე უარი განაცხადა და საკუთარი პროექტით, The Alan Parsons Project დაკავდა.[116] ამიტომ ჯგუფი ბრაიან ჰემფრიზსთან ერთად თანამშრომლობდა, რომელსაც უკვე ჰქონდა More-ს ჩაწერის გამოცდილება.[129] ახალი მასალის განხილვა სირთულეს წარმოადგენდა. Dark Side of the Moon-ის წარმატებამ ოთხივე მუსიკოსი ფიზიკურად და ემოციურად ამოწურა. რიჩარდ რაიტისათვის ეს სესიები პირად ცხოვრებაში რთულ პერიოდს დაემთხვა, ხოლო უოტერსი მათ ტანჯვად თვლიდა.[130] სხვებთან შედარებით, გილმორი უფრო იყო დაინტერესებული არსებული მასალის გაუმჯობესებით. მეისონის ოჯახი ინგრეოდა, რამაც მას უკმარისობისა და გულგრილობის შეგრძნება შესძინა. ეს მის მუსიკალურ კარიერაზეც მოქმედებდა.[130]
უნდა ვთქვა, რომ რთული პერიოდი იყო. ბავშვობის ყველა ოცნება თითქოს ასრულებული იყო და მსოფლიოში ყველაზე გაყიდვადში ჯგუფი ვიყავით. ქალები, ფული, დიდება და ა.შ...ყველაფერი ვიხილეთ და აუცილებელი იყო, შეგვეფასებინა, შემდგომში რას გავაკეთებდით. ყველასთვის ეს იყო დამაბნეველი და სიცარიელით სავსე პერიოდი.[131]
მიუხედავად იმისა, რომ ალბომს გარკვეული მიმართულება არ ჰქონია, უოტერსმა მოიფიქრა ახალი კონცეფცია.[130] 1974 წელს უკვე დაისახა სამი ახალი კომპოზიცია[132], რომელიც სრულდებოდა ევროპული კონცერტების დროს.[128] ეს ნომრები იქცა ახალი ალბომის საფუძვლად, რომლის შესავალში გიტარაზე აჟღერებული ოთხი ნოტი (შემთხვევით ნაპოვნი გილმორის მიერ)[133], უოტერსის გონებაში აბრუნებდა სიდ ბარეტის ერთგვარ აჩრდილს.[134] ამ სიმღერებში შეჯამებული იყო მათი ყოფილი კოლეგის ამაღლება და დაცემა:[135] მსურდა, რაც შეიძლება ახლოს ვყოფილიყავი ჩემს გრძნობებთან...სიდის გაუჩინარების გამო ერთგვარ გაურკვეველ, გარდაუვალ მელანქოლიასთან.[134] ალბომზე მუშაობისას სტუდიაში მოულოდნელად გამოჩნდა თავად ბარეტი.[133][136][137] თორგერსონი იხსენებს, რომ იგი იჯდა და გვესაუბრებოდა, მაგრამ სინამდვილეში თავად იქ არ იმყოფებოდა.[138] გარეგნულად სიდი შეიცვალა და ის თავდაპირველად ვერ იცნეს. გადმოცემით, უოტერსი ამ შეხვედრით აღელვებული იყო. სიდმა იმავე დღეს სტუდია დამშვიდობების გარეშე დატოვა.[139]
ახალ სიმღერებში შეიმჩნეოდა მუსიკალური ბიზნესის თავშეუკავებელი კრიტიკა. ორი სიმღერა, Raving and Drooling და Gotta Be Crazy არ იქნა შეტანილი ალბომში.[140] სტორმ თორგერსონის მიერ ალბომისათვის შეიქმნა ორი კონვერტი. პირველი იყო ძირითადი, შავი ფერის, დასაკრავი იარლიყით, რომელზეც გამოსახული იყო ჯგუფის წევრთა ოთხი სტიქია (ჰაერი, მიწა, ცეცხლი, წყალი) და ორი მექანიკური ხელი. მეორე კონვერტზე გამოტანილი იყო ორი ბიზნესმენი, რომელიც ერთმანეთის ხელის ჩამორთმევით ერთგვარ ურთიერთობას ამყარებდა. ერთ-ერთი მათგანი ალმოკიდებული იყო. ასეთი გამოსახულების იდეა მდგომარეობდა იმაში, რომ ხალხი მალავს რეალურ სახეს, რადგან ეშინია ცეცხლში გახვევის.
ალბომის Wish You Were Here დიდი ნაწილის საკონცერტო პრემიერა შედგა ნებუორთის ფესტივალზე, 1975 წლის 5 ივლისს.[145] სექტემბერში დისკი საბოლოოდ გამოიცა.[146] ბრიტანეთსა და აშშ-ი მან მიაღწია #1 პოზიციას.[147][147] მან დადებითი შეფასებები მიიღო. რობერტ კრისტგოუ წერდა: ...მუსიკა - სადაც სინთეზატორი ძირითად მხოლოდ ტექსტურისათვის, ხოლო გიტარა მხოლოდ კომენტირებისათვის გამოიყენება - არა მხოლოდ მსუბუქი და მიმზიდველია, არამედ ისეთ სიმფონიურ კეთილშობილებას აღწევს, რომელიც ალბომში The Dark Side of the Moon ასე რთულად იყო გადმოცემული