ცხოვრების ნათელი ფერები წყვდიადს ალამაზებს..ანათებს..სიცივეში გათბობდა.. სიცხეში გაგრილებდა...პატარა ბავშვივით უსასრულობაშიგამიტაცა...ნათელ ფერებს მაზიარა...მიზიდავდა თითქოს ხვთაებისკენ...და წინ ცისარტყელის შვიდი ფერი უსასრულო ველს შლიდა...თვალ ახვეულმა მოვინდომე მასზე გასვლა... რას ავტუტუცდი ხომ ვიცი შეიძლება ფეხი დამიცდეს, მაგრამ არა ჯიუტად მივიწევ , თითქოს უკნიდან ვიგაც მაწვება... პირველი ნაბიჯი არც თუ ისე ადვილი იყო?! თითო ნაბიჯი დღესავით მიდიოდა და ულამაზეს ოცნებას ემსგავსებოდა...
პირველი ნაბიჯი..."პირველი" სიტყვა თვითონ პირველი გეუბნება პირველი ვარო... ცხოვრებაში ყველაფერი პირველად ხდება..სამყაროს შესაქმნელად ღმერთმაც ხომ პირველი ნაბიჯი გადადგა...და მეც არ მინანია, დიდი მოლოდინითველოდი შემდეგ ნაბიჯს.და აი შემდეგი ნაბიჯიც გადავდგი და ვიყავი ძალიან ბედნიერი...
ცისარტყელის ბრწყინვალება ცხოვრებას ალამაზებდა.....
თვალებს ვხუჭავ და შავ წყვდიადში რაღაც ისახება..რაღაც სილუეტები თუ უფრო მეტი....არვიცი...მუსიკა რუთმებს მისდევს დროს არ ელოდება...ქარი ძლიერად უბერავს თითქოს ცხოვრება კიდია....ზღვის ტალღები ერთმანეთს ეთამაშებიან... და მისი უსასრულო ცისფერი ფერი მორევში გითრევს... კლდეზე უბრალო ტირიფი მარტოდმარტო იყო თავის ფიქრებთან ერთად...და ვუყურებ ცხოვრებას რა არის მე მას სხვანაირად ვაფასებდი... როგორც ცისარტყელას, მაგრამ რატომ გავბედე მასზე გადასვლა არვიცი !!