სახლში მივედით და ელენა გაგიჟდა, ცრემლები წამოუვიდა. მე მივედი და დავაწყნარე...
მე: კარგით დამშვიდდით სერიოზული არაფერი ჭირს... პირველადი დახმარების ყუთი არ გაქვთ?
ელენა: კი შვილო მაქვს, ანნააააა მოუტანე ემილის პირველადი დახმარების ყუთიიიი
ანნა: ეხლავე დეეეეე
ანნა ჩამომიტანა ყუთი და შევედით ოთახში, სემი საწოლზე დაჯდა, მე მუხლებზე დავდექი, გავხსენი ყუთი და დავუწყე ჭრილობის დამუშავება. ცოტა იშმუშნებოდა, მაგრამ არ იმჩნევდა :)) ისეთი საყვარელი იყოოოო. რომ მოვრჩი ავდექი და ვაკოცე შუბლზე.
სემი: ძალიან საყვარელი ხარ შუბლზე რომ მკოცნი :))
მე: ჩემი სულელი...
ამ ღამემ შესანიშნავად ჩაიარა...
(დილას)
დილას სიცილის ხმამ გამაღვიძა, რომ გავიღვიძე სემი საწოლში არ იწვა. მე ავდექი ჩავედი და სემი და ანნა დამხვდნენ, ვერ წარმოიდგენთ და თამაშობდნენ :დ
სემი: აი ემიმაც გაიღვიძაა :**
ენი: დილამშვიდობისაა
მე თვალები შავისრისე და ვუთხარი: დილამშვიდობისა. მარტო ვართ სახლში?
ენი: ხო საჭმელების საყიდლათ წავიდა
მე: რათ უნდოდა დღეს მაინც მივფრინავთ
ენი: რომ მიდიხართ იმიტომ ყიდულობენ ამდენ რაღაცას :))
სემი: მოდი ჩემთან რააა :))
მე: ბავშვია აქ 0_0
ენი: აჰაჰაჰაჰაჰაჰა კაი რააა მიდი მიდი გავალ მე მაინც წყალი მწყურია :დდდდ
[c][color=red][size=12]ენი გავიდა და მე მივვარდი სემს.. ჩავპროშნე და გვერძე მივუჯექი. ამასობაში ელენა და ჯეკი მოვიდნენ. მე და სემი მივესალმეთ შემდეგ ჯეკმა და სემმა სამზარეულოში გაიტანეს საკვები. მე და ელენა რაღაცაზე ვლაპარაკობდით შმდეგ კი სამზარეულოში ჩვენც შევედით და საჭმელების გაკეთებაში ვეხმარებოდი... ძალიან გემრიელი რაღაცეები გამოგვივიდა თუმცა ელენას დაღვრემილი სახე ქონდა რადგან დღეს ჩვენ ვბრუნდებით სახლში
(საუზმის მირთმევის დროს)
ელენა: დღეს ალბათ მიდიხართ ხო? დაღვრემილი მაგრამ ღიმილ ნარევი სახით გვკითხა
სემი: დედა ვერ გავაცდენთ ინსტიტუტს
წინადადება დაამთავრა სემმა და ელენას ცრემლები წასკდა და ოთახში გავარდა. მარტო მე მივხვდი რატომაც :))
მე: სემ დედა რომ დაუძახე იმიტომ დაიწყო ტირილი წადი და დაამშვიდე, შწენ რომ მიხვალ გაუხარდება :))
სეემი გაიქცა და შეაკითხა
(სიტუაცია სემთან და ელენასთან:))
მე(სემი): კარგი რა დღეს მივდივარ და შენი სახე ნამტირალევი უნდა დამამახსოვრო?? მოდი აქ, მოდი
ელენა მოვიდა და მთელი გულით ჩავეხუტე, ის კი გაუჩრებლად ტიროდა
მე: კაი რა გეწყინა დედა რომ დაგიძახე? მიდი გაიცინა, ძალიან გიხდება სიცილი, აი ასე ასე ჯობია :))
მე და დედა ოთახიდან გამოვედით და ყველაზე საშინელი მომენტი, დამშვიდობება... როგორ არ მინდოდა ამ მომენტის დადგომა...
მე: ჩვენი წასვლის დროა, ოღონ არ გეგონოთ რომ დაგივიწყებთ :)) დასვენების დღეებში გამოგივლით
ელენამ ისევ ტირილი დაიწყო და ენს დაუძახა
მე: მოდით ყველას დაგემშვიდობოთ
ჯერ დედაჩემს დავემშვიდობე შემდეგ მამას, ბოლოს კი ენის
ენი: ძალიან მომენატრები, ყველაზე მაგარი ძმა მყავს მთელს მსოფლიოში, ენისაც ცრემლები ჩამოუვარდა თვალიდან
ემილი: ნახვამდის და მალე გნახავთ ალბათ.
ჩვენ დავემშვიდობეთ ყველას და წამოვედით...
(მოყოლას განაგრძობს ემილი)
გზაში სემი მთელი დღე მოწყენილი იყო. რომ ჩავედით პირდაპირ ჩემს ოთახში ავედით და წამოვწექით, მე [c][color=orange][size=12]წამომჯდარი ვიწექი( ანუ ხო მიხვდით ზურგით იყო მიყუდებული საწოლზე) ფეხებზე კი სემს ედო თავი. მას ჩაეძინა მე კი ჩავფიქრდი
უი ხო სემი შეიცვალა ამ ბიჭით
m_dzamuk
| 
458
1569
4
