გ–ცრის..

ცა ცრის.. წვიმს.

ოთახში მუსიკა.. მუსიკაში დო.. რე.. მი.. და მეც.

მე–ში მე და კიდევ.. კიდევ ცოტა თქვენ და ბეეევრი შენ.

შენ–ში ჩემი ჩვენი მზე..

დავინახე შენს მზე–რაში ჩემი ჩუმი თვალ–თვალი..

დაინახე შენც..

თვალ–თვალი და მერე მოწყენა.. და გულის–ტკივილი.. მძიმე, მკვლელი.. გულის მსხვრევის ხმა და უცრემლოდ გაბნეული დამსხვრეული ნაწილაკები. სულში ჩარჩენილი.. იქნებ სამუდამოდ, იქნებ დროებით. მივდივართ და ვტოვებთ ჩვენზე უსაზღვროდ შეყვარებულ ადამიანებს. მივდივართ და გვტკივა.. ან არ გვტკივა.. პირიქით, გვახარებს სხვათა ტკივილის ხარჯზე მოპოვებული თავის–უფლება. ისევ, გრძნობებით და გრძნობებზე თამაში.. ისევ და სულ.. ყოველთვის. თამაშ–თამაშით ვკლავთ გულს (ან გულებს). არა იარაღი.. არა დანა.. არა ისარი.. უბრალოდ სიტყვა.. სიტყვა და ქცევა.

ვხედავ მზეს, რომელსაც შენი თვალების ფერი აქვს და ვგრძნობ, როგორ წყდება გულში კიდევ ერთი ძარღვი.

ჩემი შენი მზე.. შენი ჩემი ცა.. ჩემი შენ.

ენკი, ბენკი, სიკლისა, ენკი, ბენკი და.. ჩემი შენი 209 დღე და.. ხმაურობს ისევ სი–ცა–რი–ე–ლე.. სიმარტოვე ისევ ვერ მივატოვე და ასე.. უსასრულოდ არა.. მოლოდინით სავსე დასასრულამდე.

ნუ ეძებ იდიალურს...უბრალოდ იპოვე ისეთი არანორმალური როგორიც შენ ხარ და გაჩერდი.
სევდა სევდა სევდა…მინდა ამოვისუნთქო ბოლომდე..მაგრამ..ააჰჰ!! რაღაც მაინც რჩება გამოსადევნი ჩემიდან!..შენ! ხოხო.. შენ! შენ რჩები..და ისევ თავიდან იწყება ჩემში…
გრძელი თითები უკრავენ..ლამაზად..ლამაზ მუსიკას..გიყურებ და მბურძგლავს..ვკანკალებ..ააააააააააა!!!!!!

და როცა შენი დავიწყება მე გადავწყვიტე, წარმოიდგინე ფიქრი ისევ შენით დავიწყე ♥