მშვენ-იდეალურია როდესაც გიყვარს! ხვდები, რომ რჩეული ხარ.. დაჯილდოვებული! უბედნიერესი ხარ!

ფიქრობ, რა საბრალოა ის ადამიანი, რომელიც ამ ქვეყნიდან ასეთი ზე-გრძნობის განცდის გარეშე მიდის, გებრალება იგი და

თუმცა  საკუთარი სიყვარულით ტკბობას განაგრძობ.

სრულიად მოცული ჰყავხარ სიყვარულს.. ბედნიერებისგან ბრწყინავ, ანათებ!

გინდა, ხმამაღლა იყვირო, იხტუნაო, ათასნაირად ილაპარაკო და შენს გარშემო აბსოლუტურად ყველა შენივე სიხარულით გააბედნიერო!

აუხსნა მიმიკებით,  მოუყვე, დაუხატო, დაუწერო ის, თუ როგორი როგორი საოცარი რამ ხდება შენს თავს!!!

ფიქრობ, რომ "ჩვენ, ჩვენ, ჩვენ” საერთოდ სხვა ურთიერთობა გვაქვს, სხვა სიყვარულებისგან სრულიად განსხვავებული.. არა, ასეც არის, რადგან მსგავსი სიძლიერის გრძნობა ჯერ არ დაბადებულა და სრულიად გჯერა, რომ არც დაიბადება!"გაიდიალებული გყავს!”

” ფრიადულად გიყვარს!” – გუშინდელ დღეზე მეტად და ხვალინდელ დღეზე ნაკლებად!

გადის დრო, ან არც გადის დრო! უთანხმოებას კამათი რომ მოჰყვება და კამათს ჩხუბი, ჩხუბს კი დიდი გულისტკენა, მხოლოდ მაშინ ხვდები, რომ მსოფლიოში ყველაზე სულელი ყოფილხარ, რადგან საჩუქარს ვერ მოუფრთხილდი!

მერე იმასაც იაზრებ, რომ ამ ქვეყნიდან უსიყვარულოდ წასულ ადამიანზე შესაბრალი ყოფილხარ, რადგან არსებული ვერ შეინარჩუნე, ხელი მაგრად არ ჩასჭიდე და წასვლის საშუალება მიეცი.. გული ამ დროს გტკივა ყველაზე მეტად!

სიყვარული პატარა ბავშვივითაა, დიდი მზრუნველობა,  მოფრთხილება, განებივრება და ზომიერი დატუქსვა  სჭირდება !