451 გრადუსი ფარენჰაიტით
რეი ბრედბერის რომანი "451 გრადუსი ფარენჰაიტით” უჩვეულო და საინტერესო სიუჟეტით
გამოირჩევა. წიგნში ჩვენ ვეცნობით ქალაქს, რომელიც ტექნიკური აღმასვლის პიკზე იმყოფება.
მოსახლეობას, რომელიც გაბრუებულია რეკლამებით, ტელევიზიით, ამქვეყნიური
სიამოვნებებით. ვეცნობით ასევე ქალაქის "მხსნელებს” – მეხანძრეებს.
სახლები ცეცხლგაუმტარია, ადამიანები ერთმანეთს ძლივს ესაუბრებიან, შემოიფარგლებიან
ერთი და იგივე სიტყვების ტრიალით, ფაქტობრივად "ხალხი არაფერზე საუბრობს”. ეს შედეგები
იმით არის გამოწვეული, რომ წიგნების კითხვა არის აკრძალული. სახლს, სადაც ერთ წიგნს
მაინც ნახავენ, მაშინვე ცეცხლს უკიდებენ. სწორედ ეს ევალებათ მეხანძრეებს.წარსულიც
დავიწყებას ეძლევა თანდათან..
საბედნიეროდ არსებობს ერთი მეხანძრე – მონტეგი, რომელიც არ იზიარებს ასე მასშტაბურად
დამკვიდრებულ აზრს, სტერეოტიპებს. როგორც კი სხვა მეხანძრეები ამას შეამჩნევენ, ერთ–ერთი
მათგანი მაშინვე უხსნის ყველაფერს და შემდეგი სიტყვებით პასუხობს.
სწორედ ეს იმედი აძლებინებთ მათ, ამ იმედს უსახავენ მონტეგსაც და თვლიან რომ ამ ქალაქს,
რომელიც წეღან მონტეგს აუმხედრდა და რომელიც შემდეგ ომის გამო აღიგავა პირისაგან
მიწისა, დააბრუნებენ იმ დროში, სადაც წიგნი ფასობს და ხალხი აზროვნებს..
ფრაზები წიგნიდან :
1) ხალხი ჩირაღდანს ჰგავს, რომელიც, სანამ არ ჩააქრობენ, მხოლოდ საკუთარ შუქს ასხივებს. რა
იშვიათად ხდება, რომ სხვა ადამიანმა ასახოს შენი სახე და დაგანახვოს შენი შთაბეჭდილებები,
შენი იდუმალი და მოკრძალებული ფიქრები.
2) ჩვენს საუკუნეში ყველაფერი გაუფასურდა. ადამიანისა და ქაღალდის ხელსახოცს ერთი ფასი
აქვს. შეგიძლია ცხვირი მოიწმინდო ადამიანით, დაჭმუჭნო, გადააგდო. მერე მეორეს წასწვდე,
თითზე შემოიხვიო, ნესტოები გამოიწმინდო და გადააგდო.
3) ახლა არავის სცალია სხვისთვის.
4) ხანძარი ღამე ლამაზ სპექტაკლს წააგავს.
5)ყოველი წიგნის უკან ადამიანი იდგა, ადამიანი ფიქრობდა მსჯელობდა და დიდი წვალებით
ნელ–ნელა გადაჰქონდა თავისი აზრი ქაღალდზე.
6) წიგნებში განა ყველაფერია, რასაც თქვენ ეძებთ? იგი ყველგან უნდა ეძებოთ – ძველ
გრამაფონის ფირფიტებში, ძველ კინოფილმებში, ძველ მეგობრებში. ეძებეთ ბუნებაში, საკუთარ
თავში! წიგნები მხოლოდ ერთ–ერთი ვრცელი საცავი იყო, სადაც იმას ვინახავდით, რისი
დავიწყებისაც გვეშინოდა.
7)ახლა ხომ გესმით, რატომ იწვევენ წიგნები ასეთ სიძულვილსა და შიშს! ისინი გვიჩვენებენ
ფორმებს ცხოვრების სახეზე. ფუფუნების მაძიებელთ კი უნდათ, მხოლოდ სანთელივით
დაწმენდილ, უფერო, უბეწვო და არაფრის მთქმელ სახეს უყურონ.
8)ჩვენ ახლა ისეთ დროში ვცხოვრობთ, რომ ყვავილებიც კი უარს ამბობენ წვიმის წყალსა და
ნოყიერ ნიადაგზე და ცდილობენ თავიანთი თანამოძმეებით დაიკმაყოფილონ შიმშილი. მაგრამ
თვით ცაში ანთებული თვალწარმტაცი ფეიერვერკიც ხომ მიწიერი ქიმიის პირმშოა!
9)ზოგი ჭირი მარგებელია: როცა დასაკარგავი არაფერი გაქვს, არც არაფრისა გეშინია.
10)თქვენ კი ნურც გარანტიას ითხოვთ და ნურც იმას ფიქრობთ, რომ მხოლოდ რომელიმე ადამიანი, მანქანა ან ბიბლიოთეკა მოგიტანთ ხსნას. თვითონვე უნდა გაიკვლიოთ გზა და თუ დაიხრჩობით, ის მაინც გეცოდინებათ, რომ ნაპირისკენ გეჭირათ გეზი.
11)ხალხმა თვითონ, თავისი ნებით მიატოვა წიგნების კითხვა...
458
1569
4
