რომანში აღწერილია მე-17 საუკუნის დასასრულისა და მე-18 საუკუნის დასაწყისის ინგლისის ცხოვრება. მთავარი გმირი ინგლისელი დიდგვაროვანის, ლორდი კრენჩარლის შვილია, ის მეფის ბრძანებით მოიტაცეს ორი წლის ასაკში და მას ისეთი ოპერაცია ჩაუტარეს რომელმაც მის სახეზე სამუდამოდ აღწერა სიცილი, რისი მიზეზიც ის გახლდათ რომ მამამისმა მეფეს უღალატა და რესპუბლიკის ჩამოყალიბებას დაუჭირა მხარი, რაც რათქმაუნდა მონარქიის გადავარდნას ნიშნავდა. მთავარ გმირს ჯამბაზობისთვის ამზადებნენ, მას არ ახსოვდა მისი ჩამომავლობა, მან საკუთარი სახელიც კი არ იცოდა, მისი დამმახინჯებლები მას გუინპლენს ეძახდნენ და ამიტომაც ისიც თავის თავს ასე ეძახდა. ის შეხვდა ადამიანს რომელიც საკუთარ თავს ურსუსს ეძახდა, ის ფილოსოფოსი იყო, განმარტოვებით ცხოვრობდა და თავს ექიმბაშობით ირჩენდა, გუინპლენი იზრდებოდა ბრმა გოგონა დეასთან ერთად. დეას ის უყვარდა და გუინპლენსაც უყვარდა დეა. ხალხისთვის საკმარისი იყო რომ მისი სახისთვის შეეხედათ, ისინი მაშინვე მხიარულებას მიეცემოდნენ. ამ საბრალო სახიჩრის ცხოვრება ერთ დღეში იცვლება. ბედი მას განსაცდელს უმზადებს... 

☛ რომანი ეკრანიზირებულია რამდენჯერმე, მათ შორის ყველაზე განთქმულია 1928 წლის ფილმი,
რომლის რეჟისორია - პოლ ლენი. The Man Who Laughs 
☛ ჯოკერის შემქმნელებმა მისი ძირითადი ვიზუალური მხარე სწორედ გუინპლენის გარეგნობიდან აიღეს. Joker Card

საინტერესო ფრაზები რომანიდან: 

"მოხუცი - ეს მხოლოდ მოაზროვნე ნანგრევია." 

"მხედველობის არეში მოჩვენების არსებობა სიმარტოვეს აძლიერებს." 

"თუ გწამს, რომ თავშესაფარი ჩვენთვის ყოველთვის მოიძებნება, ეს იმას ნიშნავს, რომ ღმერთი გწამს." 

"ღამის მრავალსიტყვაობა იმდენადვე ავბედითია, როგორც მისი დუმილი. მასში შეუცნობლის რისხვა იგრძნობა." 

"ჩვენ თუ ზღვაში მხოლოდ წყლის მასას ვხედავთ, ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩვენ ზღვას თითქმის სრულებით ვერ ვხედავთ." 

"როდესაც მარტომყოფი ადამიანი ხმამაღლა ლაპარაკობს, იგივეა, ვითომ ღმერთთან საუბრობდეს, ღმერთთან, რომელიც ჩვენში არსებობს." 

„ცხოვრებაში გვიდგება ისეთი დრო და ჟამი, როდესაც ვივიწყებთ იმ ჩვენს ღმერთს: მაშინ ყოველ ჩვენგანს, ალალმართალ კაცსაც კი სჭირდება გახსენება, რომ გამოერკვეს თავდავიწყებიდან, ამიტომ განთიადი აღვიძებს ჩვენში სინდისის გონივრულ ხმას. ეს ხმა წინამოერბედია ჩვენი მოვალეობის გრძნობის გამოფხიზლებისა." 

"ხალხებს იდიოტური ჩვეულება აქვთ შემორჩენილი, საკუთარ ღვაწლს მეფეებს მიაწერენ ხოლმე. ხალხი იბრძვის, სახელი კი ვის რჩება? მეფეს. ხალხი ფულს იხდის, ვინ ცხოვრობს ამ ფულით ფუფუნებაში? მეფე. და ხალხსაც მოსწონს, რომ მათი მეფე ასეთი მდიდარია." 

"ჩვენ, ყველანი, ბრმები ვართ. ბრმა არის ძუნწიც: იგი ოქროს ხედავს, მაგრამ ვერა ხედავს სიმდიდრეს. ბრმა არის მფლანგველიც: ის ხედავს დასაწყისსა და ვერ ხედავს დასასრულს. ბრმა არის კეკლუცი ქალი: იგი ვერა ხედავს თავისი სახის ნაოჭებს. ბრმა არის სწავლული: იგი ვერა ხედავ საკუთარ უმეცრებას. პატიოსანი ადამიანიც ბრმა არის, იგი ვერა ხედავს თაღლითს. თაღლითიც ბრმაა, ის ვერა ხედავს ღმერთს. ღმერთიც აგრეთვე ბრმაა - რა დღესაც მან ქვეყნიერება შექმნა, ვერ შეამჩნია, რომ მის ქმნილებას სატანაც შეეტმასნა." 

"რატომ ამბობენ "შეყვარებულიო", უნდა თქვან ხოლმე "შეპყრობილიო". დემონისაგან შეპყრობილი იყოს კაცი, ეს იშვიათი მოვლენაა; ქალისგან შეპყრობილი საერთო წესია. ყოველ მამაკაცს ემართება, რომ საკუთარ პიროვნებას კარგავს. რა ჯადოქარია მშვენიერი ქალი! სიყვარულის ნამდვილი სახელი ტყვეობაა." 

"მონანიება ის ნავია, რომელიც არასოდეს იძირება. 

თქვენ კომპასი აღარ გაგაჩნიათ? 

ცდებით, ახლა თქვენი კომპასი ლოცვაა." ♥