საქართველოდან თვითმფრინავის გატაცება და ამ გზით ამერიკაში
მოხვედრა სცადა. გულუბრყვილო მცდელობა წარუმატებელი
აღმოჩნდა, რომელსაც მსხვერპლიც მოჰყვა თვითმფრინავის
ეკიპაჟის წევრებსა და მგზავრებს შორის. დაიღუპნენ
გამტაცებლებიც, მათი უმეტესობა კი სასამართლოს წინაშე წარსდგა.
ტერორიზმის ბრალდებით დაპატიმრებულ ახალგაზრდებს,
ფეხმძიმე გოგონას გარდა, საბჭოთა ხელისუფლებამ სასჯელის
უმაღლესი ზომა, დახვრეტა მიუსაჯა. სიკვდილით დასაჯეს
ადამიანიც, რომელიც თვითმფრინავში საერთოდ არ მჯდარა, მაგრამ
გამტაცებლების მეგობარი იყო. ,,თვითმფრინავის ბიჭების საქმე"
თანამედროვე, პოსტსაბჭოთა საქართველოში ჯერ კიდევ
აქტუალურია. დღემდე კამათობენ იმაზე, სინამდვილეში ვინ იყვნენ
ეს ახალგაზრდები: ჩვეულებრივი ტერორისტები თუ გმირები,
რომლებიც საბჭოთა ხელისუფლებას დემონსტრაციულად
დაუპირისპირდნენ.
დათო ტურაშვილის წიგნი ,,ჯინსების თაობა" სწორედ ამ
ტრაგიკულ ისტორიას ეძღვნება
ფრაზები დათო ტურაშვილის "ჯინსების თაობიდან"
" წარსულს თურმე დაბრუნებაც შეუძლია და განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, თუ იმ წარსულს ჩვენ თვითონაც არ ვშორდებით "
" ზოგჯერ ადამიანის ამოცნობაც ისეთივე შეუძლებელია, როგორც სამყაროსი, რომელიც ისეთივე დიდია როგორც ის ტიალი მინდორი"
" თუმცა ის არ იყო მკვლელი და იყო მესაფლავე , რადგან მკვლელი რომ ყოფილიყო კი არ დაიმახსოვრებდა დამარხვის ადგილსარამედ დაივიწყებდა "
" სიკვდილამდე სიკვდილიდ დაჯერება მაინც ძნელია და მითუმეტეს შვილის სიკვდილის, რადგან შვილის სიკვდილი უბრალოდ არ არსებობს "
" ოფიციალური იმედი არ არსებობს იმედი ერთია, ის შენია და შეგიძლია ამით იცოცხლო "
" დათო კეთილი იყო არა იმიტომ , რომ მამამისი სამინისტროში მუშაობდა და ჯინსებს მაინც არ მოაკლებდა საყვარელ შვილს. არა ამიტომ არა. უბრალოდ დათო ძალიან კეტილი იყო და მორჩა "
" მსხვერპლი ყველგან არის სადაც იარაღია "
" -მაინც რატომ არ გეშინია არაფრის? - იმიტომ, რომ სიყვარულის არ მეშინია. "
" ...რადგან იმედის ულ ბოლოს კია არა, არასდროს კვდება "
"იქ სადაც ადამიანის სიკვდილი 14 მანეთი ღირდა ადამიანის სიცოცხლეს რა ფასი ექნებოდა "
ფოტოები
– გაფრენა ყოველთვის მინდოდა, ახლაც მინდა და გავფრინდები კიდეც, ოღონდ არა თვითმფრინავით.
458
1569
4
