როცა ის ნაპერწკალი ჩაქრა რაც არ უნდა ჩამქრალიყო, დავიბენი...
მაშჲნ მეტკინა პირველად..
მინდოდა ეს ტკივილი, ბედნიერებად გადამექცია, გრძნობა მოგონებად, სიყვარული .... სიყვარულს ალბათ ერთი კლოუნის ნიღაბს მოვარგებდი. რომელიც იყო მაგრამ აღარ არის...
თუმცა არ გამოვიდა.
სპექტაკლი არ შედგა.
მე გავქრი... ავირიე როგორც სულიერად ისე ფიზიკურად. ფრთები მომტეხა ამ ყველაფერმა...
ახლა მე და სიყვარული აღარ ვმეგობრობთ... მომენატრა ის დრო როდესაც მხოლოდ ერთი საფიქრალი მქონდა, ყავა დამელია თუ ჩაი...
მე გავიმარჯვე მასზე...
მგონი დამთავრდა ...
- და შენ ეს გინდა?
- არვიცი
(გაურკვეველი სიტუაციები მეზიზღება ;დ -_- :3 )
II .
ჩვენ ვერ ვამჩნევთ იმას,რასაც ფეხით ვთელავთ….მაგრამ მაინც გვავიწყდება ცაში ახედვა….
ათას თვალს ვხედავთ,მაგრამ გვავიწყდება საყვარელი თვალების ფერი და სითბო…
რთულ და გაუგებარ საკითხებზე ვსაუბრობთ,მაგრამ ხშირად გვავიწყდება ის,რაც ელემენტალურია…
ხშირად ტყუილს ვამბობთ იმიტომ,რომ სიმართლის გვეშინია….
მილიონ სიტყვას ვამბობთ,მაგრამ მთავარის თქმა ყოველთვის გვიჭირს….
კოშმარულ სიზმრებს ვყვებით და გვავიწყდება ყველაზე ტკბილი სიზმრები…
ვიცით, რომ სურვილი არ ასრულდება,მაგრამ მაინც ვეძებთ ხუთფურცლიან იასამნის ყვავლის,როგორც ბავშვობაში…
ასობით ადამიანს ვხვდებით,მაშინ როცა გვენატრება მხოლოდ ერთი…
ვიღიმით მაშინ როცა სინამდვილეში ტირილი გვინდა….
ვამბობთ,რომ ყველაფერი კარგადაა,როცა ძალიან ცუდად ვართ…
ხელებს ჯიბეებში ვიწყობთ,როდესაც ხელის ჩაკიდება გვინდა….
ვუსმენთ მუსიკას,როდესაც გვეშინია სიჩუმის…
უამრავ რჩევას ვაძლევთ სხვას,მაგრამ ვიცით ,რომ ჩვენ თვითონ მასე ვერასოდეს მოვიქცეოდით….
და ეს არის ცხოვრება….მაგრამ ჩვენ ამის დაჯერება ძალიან გვიჭირს...!!
იმედია მოგეწონათ წყარო : FaceBook/Page/მე გადავცურავ ზღვას ))
პ.ს ბოდიშით რომ კარგად ვერ გავალამაზე xx ((