ვისკი და... იმედის მიწურულს უკიდებ სიგარეტს.
ეული– საკუთარ სურათთან... დარაზავ დარაბას,
ეძლევი უფსკერო, უღმერთო ფიქრების მინარეთს!..
ერთია მიზანი, როგორმე სოროდან გაძრომა,
ბედნიერ მომავალს სიზმრებში ანარეკლს პირდები,
არადა სხეულით ცდილობ რომ ამ ღამეს გაძლო და
ხვალ ისევ მიხვდები , არავის, არასდროს სჭირდები...
გაწუხებს ხმაური, ქუჩა და ჯურღმულში წანწალი,
დაათრევ სხეულით ცხოვრების მრისხანე მარწუხებს,
ტუჩებზე გაყვითლებს თამბაქო– ფილტრამდე დამწვარი,
ხვდები, რომ დანებდი ეპოქას და აღარც გაწუხებს
შეხვდები თუ არა, ზეგ კიდევ ზაფხულის ალიონს,
უაზრო გგონია ლოდინით მოსული გრძნობები,
სარკეში ხედავ რომ გამხდარხარ ყველაზე მდაბიო,
სარკიდან დაგცინის პორტრეტი და თავმოწონებით
გარწმუნებს ებრძოლო კალაპოტმოჭერილ ჭაობებს,
ჩახედო დროებას ჯოკონდას დამცინავ თვალებში,
ცეცხლი და ყინული გადასცე მომავალ თაობებს,
შენ მაინც გკიდია პორტრეტი– სასმელით გალეშილს.
ვისკი და... ჭიქაში შემშრალი მებრძოლის წვეთები,
უკიდებ დაკუჭულ გაზეთში გახვეულ ბოლო ღერს,
ხვდები, რომ ნელნელა ცხოვრების დინებას ნებდები,
მხსნელად კი მიიჩნევ მხოლოდ ოცნებას და მხოლოდ ღმერთს...
მე ერთხელ მაქვს დალეული იტალიური ვისკი მამაჩემთან ერთად. რომ დავლიე ფილტვებმა კვნესა დამიწყეს :დდდ მაგრამ ძაან მაგარი იყო ^_^