მოთხრობის 2 თავია ♥ კომენტარები არ დაიშუროთ ♥ მიყვარხართ ♥ ვუძღვნი ყველას ♥
მალე მივედით მაღაზიაში,უსაშინლეს ხასიათზე ვიყავი ანი:რომ გაიღიმო არა? მე:რა გამაღიმებს? ანი:უი მე,მოდი ეხლა დაივიწყე ჰარი და უცებ ავარჩიოთ რაღაცეები მე:ხო კაი-კი ვთქვი,კარგი თქო მაგრამ მაინც საშინლად ვგრძნობდი თავს
ანი:აი ეს კაბა არ გინდა? მე:არა კაბა არ მინდა ანი:კაი მე:უი ნახე იმ მანიკენს რომ აცვია ეგ კომპლექტი უნდა მოვიზომო გავიზომე და ძალიან მაგარი იყოოოოო,მერე აქსესუარებიც მივამატეთ და უმაგრესი რაღაცა გამოვიდა,აი ასეთი:
ვიყიდეთ და წამოვედით 2 საათის შემდეგ მე:ანიი აუ უკვე საღამოს 6 საათი ხდება და ჰარი არ რეკავს! ანი:აუ ეგ უკვე მართლა ცუდია მე:ხოოო უცებ ტელეფონმა დარეკა,ჰარი იყოოოოო ჩემი ფიქრები;აიიიიიიიიი მეეეეეეეეე როგორც იქნაააააააააააააააააააააა რა მაგარიააააააააააა
მე:ჰარი მე მეგონდა დაგავიწყდა... ჰარი:რა დამავიწყდა? ჩემი ფიქრები:ოხ შენი ჯანდბააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა,ფუ ამის! მე:არა არაფერი-საშინელ ხასიათზე დავდექი ჰარი:რატო ხარ ცუდ ხასიათზე? მე:არ ვიცი ჰარი:15 წუთში შენს სახლთან ვარ და გავიაროთ სადმე მომენატრე ძაან
მე ძალიან უხეშად დავიწყე ლაპარაკი:არ მინდა ჰარი:რატო? მე:არ მინდა და მორჩა ჰარი:ნინი რა გემართება? მე:არაფერი ჰარი:ნინიი მე:აუ თუ არ მოგწონვარ დამშორდი-ვთქვი და მივხვდი რომ ღრმად შევტოპე ჰარი:ნინი...-თქვა და გათიშაა
მე:ანი გთხოვ მოდი აქ,და მომკალი ან რაღაცა მიქენი ანი:რა იყო რა გატირებს მე:ჰარიმ დარეკა არ ახსოვდა მე კიდევ ზედმეტი მომივიდა და ვუთხარი დამშორდი თქო,არ მინდოდა თქმა მარა ისე ვიყავი ნერვებზე და ვეღარ განვსაზღვრე,მორჩა და დამთავრდა ყველაფერი ანი:აუ ნინი კაი რაა,10 წუთით გავედი და ასე უნდა გექნა მე: არ ვიცი რა მომივიდა ანი: თავიდან რა გითხრა?
მე:15 წუთში შენ სახლთან ვარ და გაემზადეო,მაგრამ ახლა აღარ მოვააა მორჩაა ანი:არა მოვა მიდი და გაემზადე მე:შენ რა იცი? ანი:ნაილი მეუბნებოდა ძალიან კარგი ადამიანიაო,თუ გოგო მართლა უყვარს მას იოლად არ გაუშვებს ხელიდანო მე:რაღაც არამგონია,რა იდიოტი ვარ ჯანდაბაააააა ანი:ადი ეხლა დროზე მე:ხო კარგი ანი:მე ნაილთან მივდივარ
მე:კაი ხო ოთახში ავედი და იმდენი ვიტირე ტბები დავაყენე რასაც ქვია,ტუში ათიათასჯერ წავისვი მაგრამ მაშინვე ტირილს ვიწყებდი და მშორდებოდა,ის ჩავიცვი რაც დღეს ვიყიდე,მერე რაღაცეები ძლივს წავითხაპნე სახეზე,ხელები მიკანკალებდა და ნორმალურად ვერფერს ვისვამდი,მაგრამ რომ არ წამესვა,რომ დაგენახეთ შეგეშინდებოდათ ისე მქონდა თვალები დასიებული და დაწითლებული ქვემოთ რომ ჩავედი ანი უკვე წასული იყო,პირდაპირ გარეთ გავედი და და ჰარის დავუწყე ლოდინი. უკე ფეხებზე მეკიდა მაკიაჟიც და ტანსაცმელიც,მწარედ ვტიროდი და ვიხსენებდი,როგორ გავიცანი ჰარი,პირველი პაემანი,პირველი კოცნა,ტეილორის ამბავი,მისი ტუჩების გემო,რომელსაც სამწუხაროდ ვეღარასდროს ვიგრძნობდი,ყოველშემთხვევაშ ასე ვფიქრობდი,მახსენდებოდა ყოველი ბედნიერი დღე და ვხვდებოდი რომ უკვე აღარ მაინტერესებდა დაბ.დღე,ჩემთვის მთავარი იყო რომ ის მოსულიყო და შევრიგებულიყავით,ისევ ტირილი დავიწყე და უცებ...
რატომღაც შემეცოდეთ და ვაგრძელებ(აღიარეთ რომ გაგიხარდათ)
და უცებ ვიღაცამ შემომაბრუნა,ჰარი იყო,ჩემი სიცოცხლე ჩემი სიხარული,ჩემი ბიჭი და ტიროდა მწარედ,ისევე როგორც მე
ჰარი:ნინი რატომ მითხარი ასეთი რამე? მე:არ ვიცი,რატომღაც საშინელი ხასიათი მაქვს და მე არ...(დავუმალე) ჰარი:ნინი მე:რა იყო? ჰარი:გილოცავ დაბადების დღეს მე:მადლობა,მე მეგონდა დაგავიწყდა -ორივე ძლივს ვიკავებდით თავს რომ არ გვეკოცნა ერთმანეთისთვის ჰარი:მე შენთვის უამრავი სიურპრიზი მაქვს შენთვის,უბრალოდ მინდოდა გვესეირნა და მერე მენახებინა მე(ღიმილით):ხო და არ მანახო ჯერ გავისეირნოთ და მერე მანახე ჰარი:ანუ არ დავშორებულვართ ხო? მე:არა ჩემო სიხარულო,სიცოცხლე და სიყვარულო,ბოდიში რაღაც იდიოტობა წამოვროშე
ჰარი ჩამეხუტა და ტრილით მითხრა ჰარი:გთხოვ ასეთი რამე აღარ თქვა მე(ტირილით):არ ვიტყვი რას ამბობ ჰარი:დაბ.დღის გამო იყავი ასე? მე:ხო ჰარი:გთხოვ გამიღიმე რა მე გავუღიმე მერე უცებ ჰარი მომიახლოვდა და ძალიან ვნებიანად დამიწყო კოცნა,ორივე გულით ვტიროდით,ეს იყო მონატრებული გულების შეხვედრა,და მე მივხვდი რომ ეს გულები არასდროს დაშორდებოდნენ ერთმანეთს,ჰარიმ ხელი ჩამკიდა და წავედით...